rukte Froe-Froe met haar
langen hals aan de teugels en liet den ruiter op haar langen rug als
op springveeren wippend op- en neergaan. Kord ging, zijn schreden
verhaastend, achter haar.

Zij naderden reeds de plaats, vanwaar afgereden zou worden. Eenigen
der ruiters bevonden zich voor hen, anderen meer terug, toen Wronsky
plotseling achter zich op de slijerige baan den galop van een paard
hoorde, en onmiddellijk daarop sprong Machatin hem op zijn Gladiator
met zijn witte pooten voorbij. Machatin lachte hem toe, maar Wronsky
zag hem onvriendelijk aan. Hij was hem niet genegen en nu hield hij
hem voor zijn gevaarlijksten tegenstander en het ergerde hem, dat hij
hem voorbij galoppeerde en Froe-Froe daardoor opgewonden maakte. Deze
hief het linkerbeen op tot den galop en na twee zetten ging zij,
zich over den straf aangetrokken teugel ergerend, in een stootenden
draf over. Kord fronste het voorhoofd en liep achter Wronsky heen.

XXII.

De wedren ving niet aan in de baan zelf, maar drie honderd meter
buiten dezelve, en op dit gedeelte bevond zich de eerste hindernis,
een gracht van drie meter breed, die de ruiters naar believen konden
overspringen of doorrijden. Driemaal plaatsten de ruiters zich in
een rij, maar telkens kwam een paard te ver naar voren en men moest
andermaal de rij formeeren. Eindelijk, de vierdemaal gelukte het
en "voorwaarts!" klonk het commando. Alle oogen en kijkers van de
tribune waren op den bonten ruitertroep op het oogenblik van zijn
afrijden gericht.

De opgewonden, zenuwachtige Froe-Froe verzuimde het eerste oogenblik,
meerdere paarden waren haar al voorgekomen, maar nog voor het water
achterhaalde zij zonder moeite drie van hen, en slechts de met het
achterlijf licht en gelijkmatig werkende Gladiator bleef haar voor
en buitendien geheel vooraan de bevallige Diana, die den meer dooden
dan levenden Kusowlew droeg.

In de eerste oogenblikken had Wronsky noch zich zelf noch het paard
in zijn macht. Tot aan de eerste hindernis, de gracht, vermocht
hij zijn paard niet te besturen. Gladiator en Diana kwamen bijna te
gelijk aan dezelve--een, twee! hieven zij zich op en vlogen naar de
andere zijde over; onmiddellijk achter hen hief zich ook Froe-Froe op,
maar op het oogenblik dat Wronsky zich nog in de lucht voelde zweven,
zag hij plotseling schier onder de hoeven van zijn paard Kusowlew,
die aan den anderen oever met zijn Diana uit het water omhoog
zocht te krabbelen. Kusowlew had namelijk