."

"Wat noemt gij beschamend?" vroeg zij. "Gij hebt toch niet een man,
dien gij onverschillig waart, beleden, dat ge hem bemindet!"

"Zeker niet. Ik heb geen woord daarvan gezegd, maar hij wist het
toch. Neen, neen, er zijn blikken ... er bestaat zulk een manier.... En
als ik honderd jaren leef, zal ik dat niet vergeten...."

"Hoe zit dat dan in elkander? Ik begrijp dat niet. De hoofdzaak is,
of gij hem nog bemint of niet," zeide Warenka, alles rechtuit bij
zijn naam noemende.

"Ik haat hem en zal het mij zelf niet vergeven...."

"Wat?"

"Den smaad, de beleediging."

"Ach, als allen eens zoo overgevoelig waren als gij!" zeide
Warenka. "Er is bijna geen meisje, dat zoo iets niet ondervonden
heeft. En dat alles is van zoo weinig gewicht."

"Wat is dan gewichtig?" vroeg Kitty en zag haar met nieuwsgierige
verwondering aan.

"Ach, er is zooveel meer gewichtigs," antwoordde Warenka lachend.

"Ach, zeer veel," hernam Warenka, die niet wist wat zij zeggen zoude.

Op dit oogenblik deed zich uit het venster de stem der gravin hooren:
"Kitty, het is koel! Sla een doek om of kom in huis."

"Dat is waar. Het is tijd," zeide Warenka en stond op: "Ik moet ook
madame Berthe nog bezoeken. Zij hoeft mij dit verzocht."

Kitty hield haar hand vast en met een blik van hartstochtelijk
smeeken en van nieuwsgierigheid vroeg zij: "Wat is het gewichtige,
dat ons rust geeft? Gij weet het, zeg het mij!"

Maar Warenka begreep de vraag in Kitty's blik niet. Zij was zich
slechts bewust, dat zij nog naar madame Berthe gaan en om twaalf uur
bij haar moeder voor de thee zijn moest. Zij keerde derhalve naar de
kamer terug, legde haar muziekbladen bijeen en wilde gaan.

"Mag ik u begeleiden?" vroeg de overste.

"Ja, want ge kunt in het donker toch niet alleen gaan," voegde de
vorstin er bij: "Of zal ik je de meid medegeven?"

Kitty zag, dat Warenka nauwelijks een lach kon weerhouden, omdat
iemand haar zou begeleiden.

"Neen, ik dank u; ik ga altijd alleen, en nimmer overkomt mij iets,"
antwoordde zij, terwijl zij haar hoed opzette. Toen kuste zij Kitty nog
eens, en zonder haar gezegd te hebben wat het gewichtigste is, verdween
zij met haar muziek onder den arm in de schemering van den zomeravond.

III.

Kitty werd tengevolge van haar kennismaking ook met madame Stahl
nader bekend en deze verhouding zoowel als Warenka's vriendschap
oefende een heilzamen invloed op haar uit.

Kitty gevoelde zich ongelukkig, zij zocht