, ijselijk vervelend!" antwoordde Lisa. "Na den wedren waren ze
allen bij mij gekomen. Maar allen dezelfden, altijd dezelfden en immer
hetzelfde. Den geheelen avond hebben wij zoowat op de sopha's zitten
geeuwen. Is dat nu zich goed amuseeren? Neen, hoe maakt u het toch
om u niet te vervelen?" wendde zij zich weer tot Anna. "Men behoeft u
maar aan te zien om te weten, dat u een vrouw is, die wel gelukkig of
ongelukkig zijn kan, maar die zich nimmer zal vervelen. Zeg mij eens,
hoe u dat aanlegt?"

"Ik leg in het geheel niet aan," antwoordde Anna over deze indringende
vraag blozend.

"Dat is ook het best," mengde Stremow zich in het gesprek.

Stremow was een man van vijftig jaar, reeds grijs en niet schoon, maar
nog frisch en met een verstandig gelaat vol uitdrukking. Lisa Merkalow
was de nicht zijner vrouw en hij bracht bijna al zijn vrijen tijd bij
haar door. Bij zijn ontmoeting met Anna Karenina, wier echtgenoot in
de politiek zijn heftigste tegenstander en in ambtelijk opzicht zijn
rival was, beijverde hij zich als een ervaren en verstandig man van
de wereld, tegen haar bizonder beminnenswaardig te zijn.

"Er in 't geheel niets tegen doen," zeide hij met zijn fijn lachje
tot Lisa, "dat is het beste middel. Ik heb het u altijd gezegd:
om zich niet te vervelen, moet men er niet aan denken, of men
zich verveelt. Dat is hetzelfde als met de slapeloosheid. In de
meeste gevallen slaapt men niet in, omdat men vreest niet te kunnen
inslapen. Dat is het, wat Anna Arkadiewna u gezegd heeft."

"Neen," sprak Anna afwerend, "ik zou mij verheugen, als ik mij zoo
geestig had weten uit te drukken."

Daar hij Anna zelden ontmoette, had hij met haar over niets anders
dan over algemeene zaken te spreken; maar in alles toonde hij, dat
hij wenschte haar te behagen en haar zijn hoogachting en vereering
te bewijzen.

Tuschkewitsch trad binnen. Hij berichtte, dat het overig gezelschap
op de crocketspelers wachtte.

"Neen, ga toch nog niet heen," smeekte Lisa, toen zij vernam, dat
Anna wilde wegrijden, en Stremow stemde met haar in.

"Dat is een groot contrast," zeide hij, "van hier naar de oude
Wrede! En buitendien: u geeft haar slechts gelegenheid haar boosheid
te luchten, terwijl u hier slechts goede gevoelens opwekt, die alle
malice buiten sluiten."

Anna was een oogenblik besluiteloos. De vleierijen van dien schranderen
man, Lisa's oprechte hartelijkheid, deze geheele luchthartige omgeving,
alles was zoo aangenaam, en datgen