men.

"Ik hoor, u heeft een beer geschoten?" vroeg Kitty, terwijl zij
tevergeefs trachtte met den vork een glibberigen paddestoel op te nemen
en daarbij het geborduurd bezetsel van haar mouw terugschoof. "Heeft
u dan beren in uw streek?" liet zij volgen, haar bekoorlijk hoofdje
half naar hem omkeerend.

Het was niets bizonders wat zij zeide, maar welk een niet te
beschrijven beteekenis lag in elken klank, in elke beweging der lippen,
der oogen en der handen, terwijl zij sprak! Er lag daarin een bede om
vergeving en vertrouwen, een schuchtere en teruggehouden teederheid,
een beloven, een hopen en een liefde jegens hem, waaraan hij gelooven
moest en die hem met een onmetelijk geluk vervulde.

"Neen, maar in het gouvernement Twersk. Op de terugreis van daar
ontmoette ik uw zwager in den spoortrein. Dat was een komieke
ontmoeting."

En schertsend en levendig vertelde hij, hoe hij na een doorwaakten
nacht, in een boerenpels gehuld, Karenins coupe was binnengestormd. "De
conducteur wilde mij uithoofde van mijn gewaad er uit transporteeren;
toen begon ik hem met groote woorden te imponeeren; "maar ook u,"
wendde hij zich tot Karenin, "wilde eerst den boerenpels er uitjagen,
doch daarna nam u mijn partij, waarvoor ik u zeer dankbaar ben."

"De rechten der passagiers in de keuze hunner plaatsen zijn in het
algemeen moeielijk te bepalen," zeide Karenin.

"Ik zag ook, dat u in het onzekere waart," antwoordde Lewin met een
goedig lachje, "en daarom haastte ik mij om door een beschaafd gesprek
mijn schaappels weer van schuld te bevrijden."

Sergej Iwanowitsch, die, terwijl hij zich met de gastvrouw onderhield,
met een half oor naar zijn broeder luisterde, zag hem nu van ter
zijde aan en dacht: "Wat is er met hem vandaag?" Hij vermoedde
niet, dat Lewin zich vleugels voelde wassen, want--zij luisterde
naar zijn woorden en dat alleen interesseerde hem; dat gaf hem heden
zelfvertrouwen en hij gevoelde zich op een hoogte geheven, waarop hem
schier het hoofd duizelde en daar ergens ver beneden hem waren deze
goede, prachtige Karenins, Oblonsky's en de geheele overige wereld!

Als toevallig en zonder het te bedoelen, plaatste Stipan Kitty
naast Lewin, alsof voor haar geen andere plaats meer over was. Het
diner was even kostbaar als het tafelgereedschap. De soep Louise was
voortreffelijk uitgevallen. De kleine pasteitjes waren onberispelijk;
zij smolten in den mond. Behalve Matjeff vervulden twee bedienden
met witte dassen hun pli