, ik verscheur het, ik verscheur het!" riep zij uit,
sprong op, drong haar tranen terug en ging naar de schrijftafel. Maar
in het diepst harer ziel gevoelde zij, dat zij niet in staat was iets
te verscheuren, dat zij niet in staat was zich uit haar toestand te
bevrijden, en dat zij zelf oneerlijk en bedriegelijk was.

Zij ging aan de schrijftafel zitten, maar, in plaats van te schrijven,
legde zij de handen op de tafel, leunde met het hoofd daarop en begon,
als een kind, bitterlijk te weenen. Zij weende, omdat haar waan van
een verandering in haar toestand voor immer was verstoord, omdat
zij wist, dat alles bij het oude blijven en zelfs nog erger dan tot
hiertoe worden zoude. Zij besefte, dat de sociale positie, die zij
in de wereld innam en die haar heden morgen zoo nietig had geschenen,
haar dierbaar was en dat zij niet in staat was die te verruilen voor
den verachten toestand eener vrouw, die man en kind verlaten en zich
met haar minnaar vereenigd heeft. De vrijheid der liefde zou zij niet
leeren kennen, maar immer een misdadige vrouw blijven onder gestadige
vrees elk oogenblik als een zoodanige ontmaskerd te worden. En hoe
zou dat eindigen? En haar tranen vloeiden onophoudelijk, als die van
een getuchtigd kind.

Naderende voetstappen riepen haar tot zich zelf terug. Zij verborg
haar gelaat en deed, alsof zij schreef.

"De koerier verzoekt antwoord," meldde de knecht.

"Antwoord? Ja," zeide Anna: "laat hem wachten; ik zal schellen."

"Ik moet Alexei (zoo noemde zij Wronsky in haar gedachten) spreken;
hij alleen kan mij zeggen, wat ik doen moet. Ik zal naar Betsy rijden,
wellicht tref ik hem daar aan," dacht zij en vergat geheel, dat hij
haar gezegd had, daar niet te zullen zijn. Zij ging naar de tafel en
schreef aan haar echtgenoot:

"Ik heb uw brief ontvangen.

ANNA."

Toen schelde zij en gaf den brief aan den knecht; tot Annuschka,
die tegelijk binnenkwam, zeide zij: "Wij gaan niet op reis."

"In het geheel niet?"

"Neen, maar wacht tot morgen met uitpakken. Ik rijd naar vorstin
Twersky."

"Welk kleed verkiest u?"

XIV.

De crocketpartij, waartoe Anna was uitgenoodigd, zou uit twee
dames met haar minnaars bestaan. Een dezer dames, Lisa Merkalow,
was de hoofdvertegenwoordigster van een nieuwen Petersburger kring,
die de imitatie van de een of andere imitatie was en zich "_Les
sept merveilles du monde_" noemde. Deze kring was met dien, waarin
Anna anders verkeerd had, geheel in vijan