id en geheimhouding noodzakelijk. Zich dus voor
het oogenblik tevreden stellende met drie legioenen, spande hij alle
krachten in om hen te gewennen aan strenge tucht en gemeenschappelijken
arbeid. Tot dat doel bracht hij de hoofdlieden naar de woeste streken
van Trachonitis, en onderwees hen in het hanteeren der wapenen,
inzonderheid van werpspies en zwaard, en in het aanvoeren van
manschappen. Daarop zond hij hen naar huis terug, om op hunne beurt
anderen te onderwijzen. Na weinig tijds waren deze oefeningen een
geliefkoosde uitspanning onder het volk geworden.

Natuurlijk vereischte deze werkzaamheid veel geduld, beleid, ijver en
opoffering, hoedanigheden die onontbeerlijk zijn, zal men anderen kunnen
bezielen. Hoe zwoegde hij van den ochtend tot den avond, zichzelf geheel
vergetende! Toch zou hij niet geslaagd zijn zonder de hulp van Simonides,
die hem van wapenen en geld voorzag, en van Ilderim, die hem proviand
bezorgde en overal wachten had uitgezet.

Voor de Galileers had hij niets dan lof. Onder dien naam waren de
stammen Aser, Zebulon, Issaschar en Nafthali begrepen, die het land
bewoonden, hun weleer door Mozes aangewezen. De Joden, die in den omtrek
des Tempels geboren waren, verachtten hunne noordelijke broederen, maar
zelfs de Talmud leerde: De Galileer bemint de eer, de Jood het geld.

Hun haat tegen Rome was even vurig als hunne liefde voor het vaderland.
Bij elken opstand waren zij de eersten om aan te vallen en de laatsten
om te wijken. Honderdvijftigduizend Galileesche mannen hebben hun leven
gelaten in den laatsten kamp tegen Rome. Voor de groote feesten trokken
zij als geordende legerscharen op naar Jeruzalem en kampeerden in het
open veld. Toch waren zij zeer vrijzinnig, en zelfs toegevend voor het
heidendom. Op de schoone steden door Herodes in Romeinschen trant
gebouwd, vooral op Sepphoris en Tiberias, waren zij zeer trotsch en
droegen voor den bouw naar vermogen bij. Mannen uit alle oorden der
wereld hadden hunnen woonstede onder hen en leefden er in vrede. Tot
roem van den Hebreeuwschen naam brachten zij dichters en profeten voort,
met name den zanger van het hooglied en Hosea.

Op een volk met zoo rijke verbeelding, zoo hooghartig, dapper en trouw,
moest het verhaal van de aanstaande komst des nieuwen konings machtig
werken. Dat zijn doel was Rome ten onder te brengen zou reeds voldoende
geweest zijn, om hem te winnen voor Ben-Hurs plannen, doch toen men hun
daarenboven verzekerde, dat de ko