e buitendeur_).
Daar ligt hij ... Torwald, Torwald ... nu is er geen uitkomst meer!

MEVR. LINDE (_komt met het costuum uit de kamer links_). Nu weet ik er
verder niets meer aan te doen. Wil je het misschien eens passen?

NORA (_heesch en zachtjes_). Kristine, kom eens hier.

MEVR. LINDE (_legt de japon op de sofa neer_). Wat is er? Je ziet er
heelemaal ontdaan uit.

NORA. Kom eens hier. Zie je dien brief? Daar, kijk, achter het glas van
de brievenbus.

MEVR. LINDE. Jawel; ik zie hem wel.

NORA. Dat is een brief van Krogstad....

MEVR. LINDE. Nora ... het is Krogstad die je het geld geleend heeft!

NORA. Ja, en nu komt Torwald alles te weten.

MEVR. LINDE. O, geloof mij, Nora, dat is voor jullie allebei het beste.

NORA. Er is nog veel meer dan je weet. Ik heb een valsche handteekening
gemaakt.

MEVR. LINDE. Groote hemel...!

NORA. Nu wil ik je een ding zeggen, Kristine, jij moet mijn getuige
zijn.

MEVR. LINDE. Hoezoo je getuige? Wat moet ik...?

NORA. Als ik soms gek worden mocht ... en dat zou wel eens kunnen
gebeuren....

MEVR. LINDE. Nora!

NORA. Of als er iets anders met mij gebeurde ... iets ... waardoor ik
niet hier kon zijn....

MEVR. LINDE. Nora, Nora, je bent buiten jezelf!

NORA. Als er dan iemand was die alles op zich wou nemen, de schuld van
alles, begrijp je....

MEVR. LINDE. Ja ... Ja ... maar hoe kan je denken?

NORA. Dan moet jij getuigen, dat het niet waar is, Kristine. Ik ben
volstrekt niet buiten mezelf; ik ben bij mijn volle verstand nu; ik
alleen heb het allemaal gedaan. Onthoud dat goed.

MEVR. LINDE. Zeker zal ik dat. Maar ik begrijp er niets van.

NORA. Och, hoe zou jij dat ook kunnen begrijpen? Wat nu gebeuren zal,
dat is juist het wonderbare.

MEVR. LINDE. Het wonderbare?

NORA. Ja, het wonderbare. Maar dat is zoo vreeselijk, Kristine; dat mag
niet gebeuren, om alles in de wereld niet!

MEVR. LINDE. Ik zal terstond met Krogstad gaan spreken.

NORA. Ga niet naar hem toe; hij zou je kwaad doen!

MEVR. LINDE. Er is een tijd geweest dat hij graag alles, wat het ook
was, voor mij zou gedaan hebben.

NORA. Hij?

MEVR. LINDE. Waar woont hij?

NORA. Och, ik weet 't niet ... ja toch (_tast in haar zak_). hier is
zijn kaartje. Maar de brief, de brief!...

HELMER (_in zijn kamer, klopt op de deur_). Nora!

NORA (_gilt van angst_). Wat is er? Wat wou je van me?

HELMER. Nou, nou, schrik maar zoo niet! We komen immers niet binnen; je
hebt den grendel op de deur