oep te
luie; de mannemense moette mor te voet gaan. De smet van on de Nethe
zal e joenk verke doet doen oem oep t'ete, want gelak ge wet, onzen baas
doe gin bieste doet, nog ginne pier. Da kan em ni over zan hert krijge,
zeetem, mor a et ze toch oep. Hij wilt zelf gin biesten in huis hijve,
en ik zij geren ne kaneurrevogel hemme, mor a wilt er vor den duuvel ni
van wete. Ze moette vliege, zeetem. Ik hem al e schoe keveke gekocht van
vier frank, mor onzen baas zee van er mor nen blekken kaneurrevogel in
te zette. De joenge patatten en d'eerte zullen er in abondanse zijn en
oek de jeerbeze."

"De meid van den pastoor van 't Beggijnhof heed e nief medikement
verzonne oem appelkokketoerte te make. Ik zal er zoe is ien make. In ie
woort, dor zal niks te keurt zijn. Mor leusterd: onzen baas hee gezee
dagge ma petekind Marieke sito, sito mut meebrenge, want dattem anders
oep zanne poet zal spele. Ik geloef da 'k nij niks ni mier te zeggen
hem, dan veul komplemente on Marieke en da'ze goe veur mij mut leze. In
d' hoop dagge dan allemaal zult kome, schrijf ik met de pen en met het
hart."

"CHARLOT BELLEKENS."

"Pe, Se--Seffes as 't doenker is zal onzen baas ballonnekes aansteke, en
e groet vierwerk make."

"CHARLOT BELLEKENS."

En als 't gedaan was met lezen liepen er twee vette tranen over hare
roode wangen en ze zei seffens daarop met een krop in haar keel: "Kom
ete."

HET VOGELENBEZOEK

Na het eten deed Pallieter klimsporen rond de beenen, nam een leerken op
zijn schouder en trok de velden in om eens te zien hoe het met de eieren
en de jonge vogelen stond. Hij deed bijna boom voor boom, zette het
leerken tegen de strunken om in de holten te zien, of klom met een
kattenrapte in de toppen van de boomen.

Hij zag alzoo de roze, groen-en zwartbespikkelde eikes in de donkere
nesten glimmen, hij telde ze, en had er deugd van, ze eens met lichten
vinger te kunnen bestreelen.

Maar het langst kon hij blijven stilstaan voor een nest met platte
jongen, die met hun gulzige bekken wijd open lagen te schreeuwen naar
eten.

De velden lagen in den vrede van den noen. Er waren weinig boeren op het
land. 't Was alleen de zon, in den fijnbewolkten hemel, die het groote
werk deed. Ze warmde door en door de vette groenigheden.

De peekens zwollen ervan in den grond en het groen-blauwe koren ging er
zichtbaar bij omhoog.

De verten waren zuiver lijk op gothieke schilderijen. En Bruur beklom
nog vele boomen, sprak met een