et hem gezegd en zijn vader het
bevestigd had. Ja, hij zocht haar zelfs tijdens men hem gezegd had,
dat zij gestorven was, reeds dadelijk bij zijn eerste wandeling. Elke
vlugge, gracieuse dame met donker haar hield hij voor zijn moeder. Zag
hij er zulk eene, dan verhief zich in zijn hart een verborgen gevoel
van teederheid en tranen vulden zijn oogen. Hij verwachtte, dat zij
hem dadelijk naderen, haar sluier terugslaan en hem haar gelaat toonen
zoude; zij zou lachen, hem omhelzen, hij zou den welriekenden geur,
die haar omgaf, herkennen, haar zachte handen voelen en weenen van
blijdschap.

Sedert eenigen tijd zocht en verwachtte hij haar als iets
geheimzinnigs, omdat hij eens toevallig van de kindermeid gehoord had,
dat zij niet gestorven was, en dat Lydia Iwanowna en zijn vader hem
dit zoo gezegd hadden, omdat hij haar als dood moest beschouwen, dewijl
zij slecht geweest was, hetwelk hij, omdat hij haar liefhad, volstrekt
niet geloofde. Heden had hij een dame met een lila sluier gezien; zijn
hart had geklopt, en hij verwachtte, dat zij het zou blijken te zijn;
hij volgde haar met de oogen, zoolang zij op het trottoir nader kwam;
maar dicht voor hem was zij in een zijstraat verdwenen. Heden gevoelde
hij sterker dan ooit een aandrang van liefde en teederheid voor haar,
en geheel daarin verzonken, staarde hij aan haar alleen denkend met
schitterende oogen voor zich uit en versneed met zijn pennemes den
geheelen kant van den bank.

"Papa komt!" waarschuwde Wassili Lukitsch.

Serescha sprong op, ging zijn vader te gemoet, kuste zijn hand en keek
hem opmerkzaam aan om bij hem de kenteekenen van blijdschap over de
ontvangen orde te ontdekken.

"Nu, was het een aangename wandeling?" vroeg Alexei Alexandrowitsch,
zette zich in zijn stoel en sloeg het boek open. Hoewel hij tot
Serescha gezegd had, dat ieder Christen de geheele Heilige Schrift
van buiten moest kennen, zag hij zelf toch, wat het Oude Testament
betrof, dikwijls in het boek, en Serescha had dit zeer goed opgemerkt.

"Ja, papa, wij hebben een mooie wandeling gedaan," antwoordde Serescha
en ging op den rand van den stoel zitten en begon met dezen heen en
weder te wiegelen, hetgeen hem verboden was. "Ik heb Nadenka gezien
(dit was het nichtje van gravin Lydia Iwanowna). Zij heeft mij verteld,
dat u een nieuwe ster heeft gekregen. Is u daar blij om, papa?"

"Ten eerste, verzoek ik je niet zoo te schommelen," vermaande
Alexei Alexandrowitsch; "en ten tweede moet o