verteld.... Zij heeft madame Karenina
beleedigd. Haar man is uit zijn loge een gesprek met haar begonnen
en daarover heeft zijn vrouw hem een standje gemaakt. Zij moet hardop
iets beleedigends gezegd hebben en is heengegaan."

Prinses Sorakin verscheen in de deur.

"Graaf Wronsky, uw mama zou u gaarne spreken," zeide zij.

"Ik ben u nog altijd wachtende," zeide zijn moeder met een spottend
lachje, "men ziet u in 't geheel niet."

Haar zoon bemerkte, dat zij haar leedvermaak niet verbergen kon.

"Goeden avond, mama. Ik was op weg naar u toe," antwoordde hij
koeltjes.

"Waarom gaat ge niet faire la cour a madame Karenine? Elle fait
sensation. On oublie la Patti pour elle."

"Mama, ik verzoek u vriendelijk, daarvan niet te spreken," antwoordde
hij, het voorhoofd fronsend.

"Ik zeg slechts, wat allen zeggen."

Wronsky antwoordde niet en richtte eenige woorden tot de prinses. In
de deur trad hem zijn broeder tegen.

"Ach, Alexei! Welk een laagheid! Een dom schepsel, meer niet!... Ik
wilde reeds naar haar toegaan--Kom mee!"

Alexei Wronsky hoorde hem niet. Hij ging een corridor door naar
beneden. Hij gevoelde, dat hij iets doen moest, maar hij wist niet
wat. De toorn tegen haar, omdat zij zich zelf en hem in een valsche
positie had gebracht, maar ook het medegevoel met haar lijden wond
hem op. Hij ging door het parterre rechtstreeks naar haar loge. In
haar baignoire bevond zich Strenow, die met haar sprak.

"Er zijn tegenwoordig geen tenors meer. Le moule en est brise."

Wronsky boog zich voor haar en groette Strenow.

"Ik geloof, dat ge te laat gekomen zijt en de schoonste aria niet
gehoord hebt," zeide Anna tot hem. Het scheen hem toe, dat zij hem
daarbij ironisch aanzag.

"Ik ben een slecht criticus," zeide hij, met een ernstigen blik
haar aanziende.

"Evenals vorst Jawschin," hernam zij lachend. "Die meent, dat Patti
te luid zingt; ik dank je," zei ze met haar kleine hand het programma
aannemend, dat Wronsky voor haar had opgeraapt. Op dit oogenblik
vertrok zij haar schoon gelaat; ze stond op en begaf zich naar den
achtergrond der loge.----

Toen Wronsky bemerkte, dat haar loge in het volgend bedrijf ledig
bleef, verliet ook hij het parterre en reed naar huis.

Hij vond haar alleen, nog in hetzelfde toilet, waarin zij den
schouwburg bezocht had. Zij zat op den eersten stoel aan den wand
en staarde voor zich uit; toen hij binnentrad, keek zij op en haar
gezicht behield voor een oogenblik zijn strak