opolis, in de
onmiddellijke nabijheid van den tempel van Theseus, en tien minuten
later stappen de reizigers uit aan het strand van Phaleros. Daar
kan men dan, gedurende enkele uren, met volle teugen de frissche
zeelucht inademen of een bad nemen; daar vindt men ook eene vrij
goede restauratie en een houten zomertheater, met den starrenhemel
tot zoldering. Omstreeks middernacht brengen de treinen de duizenden
wandelaars weder naar de gloeiend heete stad terug, waar zij vergeefs
zullen beproeven eenige uren te slapen, eer op nieuw de brandende,
alles verschroeiende zon boven de kimmen verrijst.

De atheensche maatschappij splitst zich in drie onderscheidene
groepen, die weinig met elkander in aanraking komen. De eene
groep bestaat uit de eigenlijke burgerij, die er zich op beroemt
echt-atheensch te zijn, autochthonen in den waren zin; zij, die
tot deze klasse behooren, vermijden zooveel mogelijk allen omgang
met Europeanen en loochenen alle solidariteit met de Grieken, die
buiten het koningrijk zijn geboren en die zij met zekere minachting
heterotochthonen noemen. Behoudens enkele uitzonderingen, vertoonen
deze lieden dezelfde eigenschappen, die overal der bourgeoisie eigen
zijn: bekrompenheid, vooroordeel en afkeer van al wat vreemd is. Tot
hun eer moet men hun nageven, dat zij ook de oude eenvoudigheid van
levenswijze en reinheid van zeden hebben bewaard.

De verhalen omtrent de verregaande oneerlijkheid der Atheners, door
sommige schrijvers in omloop gebracht, zijn waarschijnlijk nooit vrij
van overdrijving geweest, en zouden althans tegenwoordig bepaald onwaar
zijn. Maar toch valt het niet te ontkennen, dat list en bedrog in het
volkskarakter diepe wortelen hebben geschoten en maar al te zeer als
geoorloofde wapenen in den strijd des levens worden beschouwd. Dezelfde
man, die zich als onteerd zou beschouwen, indien hij uw beurs of uw
tabaksdoos uit uw zak wegkaapte, zal zonder eenige aarzeling van uwe
onbekendheid met de wetten en gebruiken des lands profiteeren om u te
misleiden, u zoo veel mogelijk geld af te persen of u niet te betalen
wat hij u schuldig is. Dit is in zijn oog eene geoorloofde handigheid,
en zijn geweten maakt hem deswege geen verwijt. Gelukkig zijn er vele
uitzonderingen, wier aantal voortdurend toeneemt. Overheidspersonen,
leeraren, geneesheeren, kooplieden, geven het voorbeeld van onkreukbare
eerlijkheid en van fijne beschaving. De toekomst des lands ligt voor
een groot deel in hunne handen: