, dat
op merkwaardige wijze overeenstemt met dat van 1848. Als men nu
in aanmerking neemt, dat verschillende ernstige epidemien en een
tweejarige oorlog met Frankrijk niet onbelangrijke verwoestingen
moeten hebben aangericht, dan schijnt het wel als zeker te mogen
worden gesteld, dat de bevolking van Tahiti, van 1829 tot 1848,
eer is vermeerderd dan verminderd. Destijds was trouwens het bestuur
over het eiland in vaste en niet onbekwame handen; de oorlogen, die de
voornaamste hoofden tegen elkander voerden, hadden opgehouden; aan den
kindermoord, aan de menschenoffers, aan vele andere buitensporigheden
van allerlei aard, had het Christendom, door de engelsche zendelingen
gepredikt en ingevoerd, althans een einde gemaakt. Voor dien tijd
is de bevolking van Tahiti waarschijnlijk wel sterker geweest dan
tegenwoordig, maar onmogelijk kan het verschil zoo groot geweest zijn,
als men zich dit doorgaans wel voorstelt. De heer Lessou, heelmeester
aan boord van de Coquille, schijnt mij toe, niet ver van de waarheid
te zijn, als hij de oorspronkelijke bevolking des eilands op circa
twaalfduizend zielen schat.

De volkstelling van 1 Januari 1863, de laatste die wij kennen,
had plaats onder gunstiger omstandigheden dan die van 1848. De
gemeente- of dorpsraden begonnen hunne functien in de distrikten
uit te oefenen; de nauwkeurige uitvoering der kieswet van 22 Maart
1852, gewijzigd den 16den Februari 1857, waarbij bepaald is dat een
inlander om kiezer te zijn vijf jaar in een distrikt moet hebben
gewoond, gaf het middel aan de hand, om met volkomen juistheid het
cijfer te kennen der inwoners in elk der distrikten van Tahiti en
Moorea. Volgens deze telling bedroeg het totaal cijfer der bevolking
tienduizend-driehonderd-zeven-en-veertig inwoners van polynesisch
ras. Men mag veilig aannemen, dat dit cijfer het naast bij de
waarheid komt.

1 Maart 1873. De gepantserde korvet Atalante, die wij sedert eenige
dagen verwachtten, is de haven binnengeloopen. Dit schip voert
de vlag van den schout-bij-nacht kommandant der divisie van den
Stillen-Oceaan, waartoe ook de Vaudreuil behoort. De komst van de
Atalante is eene gebeurtenis van gewicht voor de gansche bevolking. De
muziek van de korvet speelt bijna iederen avond op het plein voor het
gouvernementshuis. Daarna trekken de muziekanten, met begeleiding
van fakkellicht, onder het spelen van een vroolijken marsch, naar
de kaai, om weer naar boord terug te keeren. Onnoodig te zeggen,
dat z