aan de landzijde
teekenen zich de hooge forten, scherp en donker, met hunne zware
omtrekken tegen den met sterren dicht bezaaiden hemel af; aan de
zeezijde wiegelen en schommelen, in zachten rythmus, de roode vuren
aan de masten der schepen. In de baai kabbelen de golven, elk door het
trillende maanlicht met een zilveren diadeem gekroond, die tegen de
donkere kust in een regen van parelen uit elkander spat.... Sprakeloos
staan wij daar, in bewondering en genot verzonken. Onze gids, een
jonkman van levendige verbeelding, spraakzaam, dichterlijk gestemd,
die telkens met zachte stem verzen van Dante heeft gereciteerd, begint
eensklaps, te midden dezer diepe, nachtelijke stilte, koepletten uit
de Gerusalemme Liberata te zingen. Hoe helder, hoe warm en welluidend
klinkt dat lied, de reine, kalme lucht vervullende met harmonie, en
ginds de echoos opwekkende van rots en strand, en langzaam wegzwevende
over de verre, verre zee....
Er wordt te Sebenico eenige handel gedreven; de exploitatie der mijnen
van het binnenland levert daarvoor enkele der voornaamste artikelen,
terwijl de bergen en de eilanden zeer goeden wijn voortbrengen. De
geheele stad is vol leven en beweging; ondanks de eigenaardigheden der
ligging, die de straten tot trappen doet worden, zijn hier de huizen
beter gebouwd dan in de meeste andere steden van gelijken rang. Ge
kunt hier keurig gebeeldhouwde venetiaansche balkons vinden, die
een der paleizen van het Groote-Kanaal geen oneer zouden aandoen;
en het plein der Signoria is eene herhaling op kleine schaal van
een dier fraaie pleinen in noordelijk Italie, waar de groenten- en
vruchtenmarkt gehouden wordt. De stad telt niet meer dan tusschen de
vier- en vijfduizend inwoners, waarvan de groote meerderheid tot de
katholieke Kerk behoort.
Toen wij weder naar de stad afdaalden, vonden wij het plein der
Signoria, met zijn fraaie italiaansche loggia en de kathedraal,
vol wandelaars, schitterend van licht, en levendig en druk als
een Sint-Marcusplein in miniatuur. Aardige groepen jonge meisjes
wandelen alleen, elkaar den arm gevende, rustig op en neder; de
jongelieden komen haar groeten en aanspreken, zonder dat daarbij
eenige gedwongenheid heerscht. Het spelen met den waaier en de taal
herinneren geheel aan Venetie; zelfs de atmosfeer en de gesternde hemel
doen mij denken aan zoo menigen liefelijken avond, in piazza gesleten.
De eene zijde van het plein wordt ingenomen door een koffiehuis,
in de benedenve
|