or
den rook en geen stookplaats voor het vuur wordt gemaakt. Het gebruik
van pannen is dan ook bij iederen nieuwen aanbouw verplichtend gesteld.

Ik meen reeds gezegd te hebben, dat de vlakte van Cettinje niet dan
met zeker voorbehoud op den naam van vlakte aanspraak maken mag: het
is eigenlijk een bergplateau, tusschen de zeven- en achthonderd el
boven de zee verheven. Als ge, in die vlakte staande, rondom u ziet,
dan rust uw oog aan alle zijden op een krans van bergen of heuvelen;
de voornaamste die ten westen en ten noordwesten, verheffen zich ter
hoogte van drie- en vierhonderd el boven den beganen grond, en zijn
langs hunne hellingen geheel bedekt met kreupelhout, steeneiken,
dennen en berken; de bergen ten noorden en oosten zijn minder hoog,
grauw van kleur, kaal en naakt. De zon is ondergegaan; het is dat stil
en weifelend uur, waarin het nog geen nacht en niet meer ten volle
dag is; de bergachtige achtergrond, waartegen de omtrek van het hotel,
aan het einde der groote straat, scherp uitkomt, hult zich in donkere,
harmonische, warme tinten, als violetkleurig fluweel, gelijk aan die
der heuvelen op de heide, tegen het einde van den herfst. Mij dunkt,
wij behoeven niet lang te twisten over den oorsprong van den naam des
lands: Tzerna-Gora, Montenegro, Zwarte-bergen. Even als de Turken
hunne goede redenen hebben om de bergbewoners met den naam van de
Verschrikkelijken aan te duiden, zoo kan ook zeer goed de eerste
reiziger, die van dit voor hem nieuwe landschap eene beschrijving
wilde geven, getroffen door de eigenaardige kleurschakeering, welke
hier op sommige uren van den dag valt waar te nemen, dien naam van
Montenegro hebben bedacht, als het best zijn indruk wedergevende [22].

III.

Wij trekken de stad binnen in gezelschap van den adjudant van den
Vorst, die ons, namens Zijne Hoogheid, uitnoodigt, onzen intrek te
nemen in het oude paleis; naar het schijnt, is het hotel van Cettinje
niet comfortabel genoeg ingericht en op dit oogenblik zelfs niet van
meubelen voorzien. Wij krijgen in het paleis eene vrij ruime kamer op
de eerste verdieping; de deur dier kamer komt uit op een langen gang,
waarop nog eene reeks andere kamers uitkomen, allen volkomen gelijk
als de cellen van een klooster. Dit was de residentie van Danilo,
den voorganger van Vorst Nikolaas, in Augustus 1860 te Cattaro
laaghartig vermoord. In zijn tijd stond het paleis bekend als het
Bigliardo (billart): zoo zeer was de verbeelding der inboorli