e tegenwerking
der europeesche mogendheden, onmogelijk, de gemaakte veroveringen
te behouden. Peter II, die den 31sten October 1851 stierf, was de
laatste Vladika: zijn neef en opvolger Danilo deed afstand van zijne
geestelijke waardigheid, en werd in 1852 door Oostenrijk en Rusland als
erfelijk Vorst van Montenegro erkend. Met hem begint een nieuw tijdperk
in de geschiedenis van Montenegro; wij hopen later meer uitvoerig
over dezen merkwaardigen man te spreken. Danilo I werd op den 12den
Augustus 1860, door een Montenegrijn, uit persoonlijke wraakzucht te
Cattaro doorschoten, en bezweek den volgenden dag. Daar hij slechts
eene dochter naliet, werd hij opgevolgd door den zoon van zijn broeder
Mirko Petrowitch, den tegenwoordigen Vorst Nikita (Nikolaas) I.

Prins Nikolaas I, Petrowitch Njegosch, die in officieele stukken
den titel voert van Vorst en Gospodar van Tzernagora en Berda,
werd in 1841 geboren, in het dorp Njegosch, waar wij hebben stil
gehouden. Het geslacht der Petrowitch is uit Herzegowina afkomstig
en was ook daar in een vlek, Njegosch genaamd, gevestigd. Terwijl
een aantal aanzienlijke servische families, na de verovering des
lands door de Turken, tot den Islam overgingen en zich daardoor het
bezit van hare oude en het genot van nieuwe privilegien verzekerden,
bleven de Petrowitch aan hunne christelijke belijdenis getrouw,
en moesten zich deswege allerlei kwellingen en onderdrukkingen
getroosten. Omstreeks 1550 verlieten al de leden van het geslacht,
met hunne onderhoorigen en hunne kudden, hunne toenmalige woonplaats
en sloegen hunne tenten op in een bergvlakte, waar zij gras voor
hun vee vinden konden. De familie of clan stichtte daar een vlek,
waaraan zij den naam gaf van hare aloude vaderstad, breidde zich uit,
nam in welvaart toe, en bekleedde weldra, dank zij de bekwaamheid en
den moed harer hoofden, haar rijkdom en macht, een eerste plaats onder
de aanzienlijkste geslachten des lands. In 1697 werd een Petrowitch,
ondanks zijn jeugdigen leeftijd, uit hoofde van zijn onversaagden
heldenmoed en den invloed, dien hij op de stammen uitoefende, door
de algemeene vergadering der woiwoden tot Vladika gekozen, welke
waardigheid kort daarop erfelijk in de familie werd verklaard. De
dynastie der Petrowitch zit dus sedert honderd-tachtig jaar op den
troon van Montenegro; daar echter de Vladika, uit hoofde van zijn
geestelijk karakter als bisschop, niet huwen mocht, werd hij steeds
door een zijner neven opgevol