ebel roept de
tusschenkomst in van Florence, dat het vonnis van den podesta, een
florentijnsch burger, vernietigt, en Gentile keert in triomf naar
San-Gimignano terug.

Weldra barstten nieuwe twisten en oneenigheden uit, ditmaal aangestookt
door het geslacht der Ardinghelli, dat door een deel van den adel
werd gesteund. Aanvankelijk tot de partij der Guelfen behoorende,
en omstreeks 1324 hoofden van de partij der Witten, worden zij door
de kroniekschrijvers tot de Ghibellijnen gerekend, omdat hun streven
gericht was op de omverwerping der gemeente, welfisch bij overlevering,
ten einde het gezag voor den adel te herwinnen. In 1325 komen zij
in openlijken opstand, en worden verbannen; in 1331 teruggeroepen,
worden zij zes jaar later weder verjaagd, keeren op voorspraak van
Florence nogmaals terug, ontsteken op nieuw den burgeroorlog en
worden nog in hetzelfde jaar andermaal gebannen. In 1342 zetten zij
van buiten af eene samenzweering op touw, verzamelen krijgsbenden
en trachten San-Gimignano bij verrassing te overrompelen. Met hunne
aanhangers worden zij nu voor eeuwig uit de stad en haar rechtsgebied
gebannen. In het volgende, een nieuwe aanval: de Ardinghelli worden nu
ter dood veroordeeld, welk vonnis door Florence wordt bekrachtigd. Maar
de uitvoering blijft, ten gevolge van vreemden invloed, achterwege;
zelfs worden de ballingen in 1349 teruggeroepen en hun alle straf
kwijtgescholden. De vroedschap, die, ten gevolge van deze intriges
en partijschappen, langzamerhand onder het gezag van Florence is
geraakt, wordt nu verder met rust gelaten; maar thans beginnen de
baronnen met elkander te twisten om de regeeringsposten; de Salvucci
tegen de heeren van Picchena; Rosso de' Rossi, om meester te worden
van het kasteel della Pietra, enz.... Aan die bloedige twisten namen
ook andere familien deel: de Vannelli, de Montigrani, de Cepparelli,
de Chiarenti, de Nerucci, de Rudolfi, de Franzesi, die zich beroemden
van de paladijnen van Karel den Groote af te stammen; de Bonnacorsi,
de Ficarelli, de Cugnanesi, de Montaguto, de Mantellini, die reeds
in de twaalfde eeuw hun burchttoren tegenover de collegiale kerk
hadden gebouwd, waar hij nog staat. Om zich van het gezag meester
te maken, riepen deze republikeinen de hulp van den vreemdeling in
tegen hun vaderland, dat zij trachtten te verkoopen, om het dan,
onder vreemde bescherming, te kunnen regeeren, en deel uit te maken
van den Raad der Negenen, het uitvoerend bewind van den