ijst, doorgaans aan oude arme negerinnen,
speelt een glimlach van goedkeuring op zijn gelaat. Onze gele broeder
voltooit hier blijkbaar zijne opvoeding.

Wat later in den avond vinden wij hem bij het schietspel; niet zelf
zijne centen verschietende, zoo als de Yankees en de negers, maar
toekijkende en de schoten opteekenende. Voor zoo ver het mogelijk is
eenige andere uitdrukking op zijn onbewegelijk gelaat te bespeuren,
schijnt hij minder op zijn gemak in het schietspel dan op de markt
en in het verkoophuis. Het belletje gaat te dikwijls; het schieten
schijnt hem te hinderen. Na een poosje gekeken te hebben, brengt hij
zijn betelblad naar de andere zijde van zijn mond, spuwt zijn rood
speeksel uit en gaat naar buiten, zich even weinig bekommerende over
het gejoel en gelach van negers achter zijn rug, als een Arabier om
het blaften van zijn straathonden.

In Chicago, op het punt van naar Californie te vertrekken, maken wij
kennis met Paul Cornell, een van de voornaamste aandeelhouders in de
groote uurwerkfabriek van die stad. Van een anderen aandeelhouder,
die voor zijne zaken naar San-Francisco gaat, verneem ik, dat Ralston
het denkbeeld heeft opgevat om in San-Francisco eene groote fabriek
van horloges op te zetten, op eene schaal, waarvan men tot dusverre in
Geneve of Neuchatel nog geen begrip heeft. De grondslag van dit plan
van Ralston is het gebruik van gele in plaats van blanke werklieden.

"De Chineezen, zegt Cornell, leveren goed werk voor weinig geld;
zij zijn dienstvaardig, onderworpen en vlug van begrip; zij drinken
nooit en maken geene wanorde.

--Hebben zij eenige bekwaamheid in het maken van uurwerken en horloges?

--Neen, voor 't oogenblik niet: zij moeten het vak nog leeren; maar
zij zijn vlug en geduldig. Binnen zes of acht maanden zal de eerste
de beste chineesche werkman, dien ge van de straat opraapt, in staat
zijn een horloge te maken."

Te San-Francisco is eene maatschappij opgericht, waarvan Cornell
president, Ralston penningmeester en Cox secretaris is. Cornell
staat aan het hoofd van verschillende godsdienstige inrichtingen en
genootschappen. Ralston is een zoo volbloed patriot, dat hij geene
sofa in zijn salon, geene schilderij in zijne spreekkamer hebben wil,
die niet van inlandsch maaksel zijn. Cox is een van de voornaamste
straatpredikers, en wijdt zijn zondag aan evangelisatie-arbeid in de
achterbuurten van San-Francisco. Men huurde een deel van eene fabriek,
in de Vierde straat, ni