wier gelaat verborgen was achter een met twee openingen
doorboorden kap, en die op het hoofd lage hoeden met breede randen
droegen. Haastig trok de sombere processie langs ons heen, een
treurigen en ontstemmenden indruk achterlatende.

Blanken en kleurlingen.

(Vervolg van bladz. 184).

XXV.

Onze gele broeder.--De mongoolsche landverhuizing.

In Amerika heeft de blanke bevolking niet alleen te rekenen met
de Indianen en de negers, maar ook met de landverhuizers uit het
Hemelsche rijk; nevens de negerkwestie staat de chineesche kwestie,
die misschien ruim zoo ernstig is.

Wij maakten voor het eerst kennis met onzen gelen broeder op de markt
te Baltimore, zeker de smerigste en rumoerigste plek in de Vereenigde
Staten, met uitzondering van de chineesche wijk te San-Francisco, en
die wordt door gezondheids-commissien niet gerekend tot de Vereenigde
Staten te behooren.--Onze broeder is in-duplo: misschien man en vrouw,
misschien ook tweelingen. Wie van beiden man of vrouw is, valt op het
eerste gezicht niet zoo gemakkelijk te zeggen. Beiden zijn even groot,
en dragen denzelfden ronden hoed en denzelfden blauwen kiel; beiden
hebben hetzelfde gladde gezicht, ronde kin, zwarte wenkbrauwen,
gevlochten haar, platten neus en kalmen blik. Te midden van het
geraas en het gewoel van die markt, waar vleesch en visch, vruchten en
groenten zijn uitgestald, gaat hij ongestoord en rustig zijn weg, niet
aanmatigend en brutaal als de Yankee, ook niet met schuwen weerzin als
de Indiaan, of angstig en beschroomd als de neger, maar volmaakt kalm
en oplettend. Hij opent den mond niet om eene enkele vraag te doen,
maar niets ontgaat aan zijn scherpen blik. Hij kauwt op zijn betelblad,
en kijkt naar kramen en uitstallingen, naar vleesch en groenten, naar
alles wat op de markt te zien is, zonder dat een glimlach om zijne
lippen plooit of zijn voorhoofd zich fronst; maar als hij heengaat,
kunt ge het hem aanzien dat hij zich bewust is, alles wat hij daar
heeft gadegeslagen, ook zelf te kunnen maken en doen.

Des avonds ontmoeten wij hem in een verkoophuis van gering gehalte;
daar slaat hij, met schijnbare onverschilligheid, maar met ingespannen
aandacht, de verrichtingen van den afslager gade: hij ziet hem zijne
vodden, zijn katoen, zijn papieren schoenen, zinken scheermessen,
glazen juweelen en geverfde pelterijen aan den man brengen. Hij zelf
doet nooit een bod; maar telkens als de afslager eenige van zijn
verdachte artikelen toew