bewaard wordt. Aan den gevel der gebouwen,
ook van bijzondere woonhuizen, vindt ge zeer vele hartelijke en warme
lofredenen ter eere van de Groot-hertogen van Toskane uit het huis van
Oostenrijk-Lotharingen; ook ziet ge zeer dikwijls hunne borstbeelden
in nissen en op consoles. Dit getuigt wel, hoezeer deze Vorsten,
in deze afgelegen en weinig beweldadigde streek van Toskane, bij
het volk bemind waren; natuurlijk heeft deze liefde voor het oude
Vorstenhuis ook de inwoners van Volterra niet belet, hier en daar,
op de muren groote, roode W's te schilderen, die beteekenen moeten
Viva Vittore Emmanuele.... Wij weten van ouds, dat de volksgunst een
onbestendig ding is, en dat de menigte altijd geneigd is, de opgaande
zon te aanbidden.

De schoonheid der vrouwen van Volterra is opmerkelijk: danken
zij die zuivere, rustige, gedistingeerde gelaatstrekken aan haar
onverstoorbare werkeloosheid? Voor alle vensters, in alle wijken
en buurten, herkent ge aanstonds de typen, die de schilders van de
school van Sienna zoo gaarne op het doek brachten. Wat wachten zij,
daar werkeloos zittende, voor die ramen, uitziende op de straat, waar
zoo zelden iemand voorbijkomt? Zien zij uit naar den bruidegom, haar
in haar droomen verschenen? Helaas! er valt weinig meer te zien dan
enkele zwaluwen. Die dochters van Etrurie keuvelen met elkander, met de
buurmeisjes ter wederzijde en aan den overkant; komen er jonge lieden
voorbij, die kijken ter nauwernood naar haar; de vreemdelingen alleen
zien haar aan, waarover zij in lachen uitbarsten. In tegenstelling
van de schoone sekse, nemen de giovinetti, wier aantal niet groot is,
majestueuse airs aan; bij de minste aanleiding wikkelen zij zich in
zware groene of bruine mantels; ook weten zij standen aan te nemen, die
een mensch verbazen.... Ik heb mijzelven afgevraagd, wat hier met de
oude vrouwen gebeurt, want men ziet er geen! De grootmoeders en moeders
blijven waarschijnlijk in huis, en zorgen voor de huishouding, terwijl
de dochters, om de eer der familie op te houden, zich aanstellen als
aanzienlijke juffers, die rijk genoeg zijn om niets uit te voeren.

Terwijl wij deze levende galerij beschouwen, niet zonder eenigen
aanstoot te geven aan onzen ouden custode der etrurische sarkophagen,
zagen wij, aan het boveneinde der straat, een optocht naderen. Het
was een dubbele lijkstoet, twee lijken achter elkander; de kisten,
met een zwart en geel laken overdekt, werden gedragen door zwarte
boetelingen,