erblijf van een
logeergast, is hetzij door matten in zes of zeven kompartimenten
verdeeld, hetzij in het rond langs de wanden van kribben voorzien. Het
laatste is doorgaans het geval, want niemand gevoelt behoefte aan
afzondering, en eene kamer, die, bij verdeeling in kompartimenten,
maar ruimte voor zes of zeven personen zou aanbieden, kan licht een
dozijn slapers bergen, als er kribben gezet worden. Van boven tot
onder is elke kamer opgevuld met rook, zwart van de vuiligheid en
volgepakt met menschen. Niet minder dan vijftienhonderd personen
vinden dag en nacht logies in dit chineesche paradijs!

Overvulde en ongezonde kamers heb ik ook elders gezien, maar nooit en
nergens vond ik menschelijke wezens zoo opeengepakt als hier in dit
Globe-hotel. Volgens zijn zeggen, verhuurt Li-Si-Tut zijn huis aan
achthonderd huurders; waaruit zou volgen dat in elke van de zestig
kamers, met inbegrip van het onderhuis en de kelders, dertien personen
zouden wonen; maar zijne huurders, zoo beweert hij, bedriegen hem,
door de kribben weder te verhuren aan lieden, die daarvan maar
voor de helft van den dag gebruik maken. Bij onderzoek bleek mij,
dat dit verhaal van het onderverhuren en verdeelen der kamers de
zuivere waarheid is. Ki-Wok gebruikt zijne krib maar twaalf uren
van de vier-en-twintig, en verhuurt ze voor de andere twaalf aan
Li-Ho. In sommige kamers worden de kribben, in een etmaal, door drie
verschillende personen ingenomen.

En toch mogen zij, die in dit hotel hun intrek hebben, nog
gezegd worden in een ruim en luchtig paleis te wonen, als men zo
vergelijkt bij hen, die in den doolhof van straten en stegen, gangen
en poorten en sloppen wonen, welke rondom Bartlett-Alley gegroept
liggen. Hier vestigden zich sommigen van de eerste blanke kolonisten
in San-Francisco. De grond is er vochtig. De houten woningen werden
zoo haastig en zoo goedkoop mogelijk in elkaar getimmerd; en in
die door vocht en ouderdom half vergane, van onreinheid stinkende,
van ongedierte wemelende krotten huist thans de groote meerderheid
der Mongolen. In duistere holen en gaten, te slecht voor een hond,
ontwaart ge soms tien of twaalf uitgemergelde menschelijke wezens,
op planken uitgestrekt, met strakke blikken in het ijdel starende,
en hun best doende om zich zelven en hun ellende te vergeten in het
droomland van den opiumrooker.

Nog erger, indien hier van erger sprake kan zijn, is de dievenbuurt,
die zich ten deele ook binnen meer fatsoenlijke wij