zijn tegen den rook en den stank,
tegen de vuiligheid en het geraas. Zoo kruipen zij al verder voort,
straat voor straat veroverende, en drijven overal de blanken voor
zich heen, die zich met schrik en toorn van hen afwenden, als van
eene bende melaatschen. Geen blanke wil onder hetzelfde dak slapen met
een Chinees; geene blanke vrouw zal gaarne door de Jacksonstraat gaan.

Laat ons eens een kijkje nemen in een dier woningen, en die Aziaten
in hun huiselijk leven en bedrijf gadeslaan. Niet ver van Lock-Sin's
theehuis staat een vrij groot gebouw, vroeger bekend onder den
naam van het Globe-hotel; een huis, vier verdiepingen hoog,
met zes ramen nevens elkander in den voorgevel, en ruimte genoeg
aanbiedende voor vijftig gasten. Met inbegrip van het onderhuis en
zolders, zijn er waarschijnlijk zestig kamers. Aan alle kanten door
chineesche mierennesten omringd, werd het Globe-hotel niet langer door
fatsoenlijke reizigers bezocht, en eindelijk verhuurd aan Li-Si-Tut,
een rijken Chinees, die op zijne beurt de kamers verhuurt aan zijne
landgenooten van tamelijken stand--winkeliers, hotelbedienden, klerken
en agenten. Li-Si-Tut draagt zorg, dat hij zijn kamers nooit verhuurt
aan iemand van slechte reputatie. Geen dief, geen voddenraper, geen
nachtlooper kan in zijn hotel een onderkomen vinden; geene geblankette
vrouw wordt hier binnen gelaten. Dobbelen en andere verboden spelen
worden niet toegelaten, evenmin als gekijf of vechtpartijen. Voor
zoo ver uitwendige voorschriften de orde kunnen verzekeren, heerscht
er orde in Li-Si-Tut's etablissement; en het Globe-hotel in de
Jacksonstraat mag als de koninklijke karavanserai en het zomerpaleis
van de chineesche kolonie in Amerika beschouwd worden.

Laat ons binnengaan. Een walgelijke stank dringt in uwe neusgaten,
zoodra ge den voet op den drempel zet. Stank komt u tegen uit
iedere kamer; het vuil ligt opgehoopt op ieder portaal; het stof van
jaren her bedekt de vensters met eene dikke korst. Vergeleken met
dit Globe-hotel onder het bestuur van Li-Si-Tut, is eene turksche
gevangenis een fatsoenlijk verblijf te noemen. Alles is overdekt
met eene vuile, stinkende vochtigheid, die in dikke, zwarte droppels
langs de muren sijpelt. En dan, wat gedrang en geloop van allerlei
lieden op de trappen en in de kamers! Overal wemelt het van menschen;
overal ontmoeten u de bleeke, spookachtige gezichten van wezens,
aan spel en opium verslaafd.

Elke kamer, oorspronkelijk ingericht voor het v