et ver van de chineesche wijk, en richtte dat
voor de nieuwe bestemming in. De instrumenten en machinerie werden
van Cincinnati en New-York ontboden. Alles gaat voorloopig naar wensch.

"Het klimaat van San-Francisco, zoo verzekert mij Cornell, is bij
uitstek geschikt voor het horlogemakersvak. Te Chicago hebben wij met
vele bezwaren te worstelen; het is er zomers te heet, en 's winters
te koud. De werklui verlangen warme kleeding, goede woning en duur
eten. De hitte en de koude zijn schadelijk voor onze instrumenten;
brandstof is er schaars en duur. In Californie hebben wij niets te
vreezen van overmatige hitte of koude. Wij kunnen het gansche jaar
door werken, en zoo het noodig is, kunnen wij onze machines dag en
nacht aan den gang houden."

Met godsvrucht op de plecht en vaderlandsliefde aan het roer, wat
kan de nieuwe maatschappij te duchten hebben?...

"De wetten van God!" antwoordt eene stem aan mijn oor, de stem van
een geneesheer, die vele jaren in San-Francisco heeft gewoond, en die
met groote aandacht en niet zonder bekommering de verhuizing onzer
gele broederen van Hongkong naar Californie heeft gadegeslagen.

"Deze onderneming stuit mij tegen de borst, zegt hij mij, bij een
vertrouwelijk gesprek in zijne kamer. "Ik ben een geboren Amerikaan,
en ik wensch dat Amerika alleen aan de Amerikanen zal behooren. Weinig
menschen zijn zoo van nabij bekend met onze Aziaten als ik; en
als man van wetenschap en vriend van zedelijkheid en orde, kan ik u
verzekeren, dat ik niet dan met leedwezen de bevolking der chineesche
wijk zou zien toenemen. Wat stelt die maatschappij van Cornell zich
nu voor? Zij zeggen, dat zij in San-Francisco eene nieuwe industrie
zullen vestigen. Maar wie zal daarvan profiteeren? Niet de Amerikanen,
maar de Aziaten. Zij zullen chineesche werklieden onderrichten,
hoe zij den arbeid van den blanke moeten doen, en zich van de markt
meester maken. Waarom? Omdat de Aziaat, die van rijst en thee leeft,
voor vijf-en-zeventig centen per dag wil werken; terwijl de Amerikaan,
die van ossevleesch en bier leeft, vijf dollars per dag vraagt. Als de
onderneming slaagt, zoo als Cornell denkt, zullen de horlogefabrieken
in Chicago stilstaan, en zullen tweehonderd bekwame werklieden
broodeloos zijn; Illinois zal een artistieke tak van industrie zien
te gronde gaan, en vijf- of zesduizend Mongolen zullen van Hongkong
oversteken, waarvan minstens een tiende gedeelte eene winstgevende
betrekking aan onze kusten