ste stukjes. Er zijn in
het geheel zes-en-dertig stukken, van verschillenden vorm: de meesten
vertoonen een hoofd, dikwijls met een dubbel voorhoofd.

Het gezicht dezer penningen voert eensklaps de verbeelding terug naar
de oudste tijden, naar dat onbekende volk, dat voor de Romeinen in
Toskane heerschte, waarvan de taal en de geschiedenis ons tot heden
verborgen zijn, maar dat in eene menigte monumenten de sporen van
zijn bestaan en van eene onbekende beschaving heeft nagelaten.

Na een leven van zooveel duizend jaar, dankt Volterra haar roem juist
aan die overoude tijden. Deze stad, een der twaalf lucumonien van de
Tyrrheensche confederatie, door Ptolomeus in de derde plaats genoemd,
is een der vijf steden, die, volgens het bericht van Dionysius
van Halicarnassus, de wapenen hebben opgenomen om den aanval der
Tarquiniussen af te slaan. Door onderscheidene staten van Latium
gescheiden, beveiligd door haar ongenaakbare ligging, wist deze
oude bondgenoote van Porsenna langen tijd hare onafhankelijkheid
tegenover de Romeinen te handhaven, en haar zeer uitgestrekt
gebied, dat tot Vetulonia reikte, te doen eerbiedigen. In het jaar
456 na Rome's stichting drong Cornelius Scipio Barbatus diep in
centraal Etrurie door, en leverde in de onmiddellijke nabijheid van
Volterra een bloedigen veldslag, die twee dagen duurde, en waarbij de
overwinning toch onbeslist bleef. In de volgende eeuw werd de vesting
met storm genomen, en wel voor het jaar 547; want toen de kleinzoon
van Cornelius Scipio, in dat jaar, van de etrurische steden bijdragen
vorderde voor de uitrusting der vloot, die Carthago moest aantasten,
gaf Volterra koren en was. Voortaan ingelijfd bij een der zestien
landelijke stammen, die de eerste territoriale verdeeling van den
romeinschen staat vormden, werd Volterra, dat, volgens Fabretti,
tot de Sabatina behoorde, eene provinciestad.

Romeinsche burgers geworden, behielden de inwoners van Volterra niet
vele van hunne zoo duur gekochte rechten; tijdens den burgeroorlog
tusschen Marius en Sylla, kozen zij de partij van eerstgenoemde,
hetgeen hun een aanval van Sylla op den hals haalde; na eene
langdurige belegering moest de stad zich overgeven, waarop de
muren werden geslecht, de voornaamste gebouwen in de asch gelegd,
de aloude vrijheden vernietigd en de landerijen der burgers onder
de soldaten van den dictator verdeeld. Eenigen tijd daarna werd de
stad eene der militaire kolonien van Caesar; onder Augustus werd
z