lle mannen
gaan bijna in lompen; de nationale kleederdrachten zijn verdwenen;
de zucht voor schelle kleuren is nog algemeen, hoewel die kleuren
door ouderdom dikwerf haar glans verloren hebben en verschoten zijn.

Het plein van het openbare Paleis (Palazzo publico), waar ge de
bibliotheek en de musea vindt, doet u meer aan Sienna dan aan Florence
denken; maar het plein is kompleet, en van zoo eigenaardig karakter,
dat het op geen ander gelijkt. Tegenover de musea, paleizen van de
dertiende eeuw, met drie rijen spitsboogvensters ongelijk verdeeld
en hier en daar verspreid, verrijst het Paleis van justitie, in de
veertiende eeuw gebouwd. De gekanteelde toren verheft zich hoog boven
den evenzeer gekanteelden toren van het Municipio. Aan de hoeken van
dit laatste gebouw staan, op voetstukken, twee marmeren leeuwen. Een
derde paleis, niet minder oud, de Uffizio postale, verrijst tegenover
den met wit en zwart marmer bekleeden ingang van eene der kapellen
van de hoofdkerk. In den gevel van het Palazzo publico, even als in
het voorhuis, ziet ge de wapenschilden van de oude consuls en van de
heerlijkheden, die aan deze kleine republiek onderhoorig waren, voor
zij zelve onder het gezag kwam van Florence. Deze veelkeurige gordel
van blazoenen schenkt leven en toon aan het sombere monument. Elk van
deze wapenschilden is eene herinnering aan eene adellijke familie,
wier geheimzinnige geschiedenis deze oude muren zouden kunnen
verhalen. In de bibliotheek en in de zaal der gesneden steenen heeft
men nog enkele overblijfsels uit dien tijd bewaard: onder anderen zes
bruidskoffers, met basreliefs in ivoor versierd, uit de dertiende eeuw;
twee bisschopsstaven uit denzelfden tijd, en twee vazen van gebakken
aarde, uit de vijftiende eeuw.

In de zaal der gesneden steenen bevinden zich eenige voorwerpen,
in vergelijking waarvan de vier a vijf eeuwen oude freskoos der zaal
modern schijnen. Die kleine glazen flesschen, met gouden arabesken
doorslingerd, hoe zijn die vervaardigd? Reeds de Romeinen wisten
daarop geen antwoord meer te geven. Het zijn zwarte vazen, bronzen
voorwerpen, werktuigen, die voor een of ander onbekend doel werden
gebruikt; zeldzaamheden, waarbij een kleine Mercurius, in zuiver
griekschen stijl, bijna eene nieuwerwetsche schepping schijnt. Eene
eenige verzameling is die van de etrurische munten, van de grootste
asse, waarop een dolfijn is afgebeeld en die den etrurischen naam
van Volterra (Velathri) draagt, tot de klein