e,
op 8 Mei 1299, de zaak van het welfische verbond bepleitte.

In 1853 bepaalde de stedelijke regeering, dat de schoone schilderijen,
in de kerken en kloosters der stad verspreid, in deze zaal
zouden worden bijeengebracht en gerangschikt, ten bewijze van den
kunstzin der voorgeslachten. Men vindt hier een honderdtal doeken,
waaronder dertig zeldzame en minstens vijftien meesterstukken. Eene
beschrijving beteekent niets, voor wie de stukken zelven niet zag:
te minder, daar in de schilderijen van dien tijd de afwisseling
wordt gemist, waarop onze tijd roem pleegt te dragen, en waarin zij
vergoeding wil zoeken voor hetgeen haar ten eenenmale ontbreekt: de
onuitsprekelijke bezieling, de innigheid, de extase van de waarlijk
geloovige kunstenaars, voor wie het hoogste ideaal werkelijkheid,
de kunst inderdaad eene Godsvereering was. Ik zal mij daarom bepalen
tot het opnoemen der namen van eenige beroemde meesters, van wie hier
werken gevonden worden: Taddeo di Bartolo; Lorenzo Nicolo van Florence,
wiens schilderijen zeer zeldzaam zijn, en van wien hier een tryptiek te
zien is; Domenico Ghirlandajo, de meester van Michel-Angelo; Vicenzo
Tamagni, een der beroemdste leerlingen en medewerkers van Rafael,
onder den naam van Vincent van San-Gimignano. Het juweel der galerij
is waarschijnlijk een schilderij van Pinturicchio, afkomstig uit
het oude klooster van Montoliveto. De Madonna zweeft te midden van
een grooten ovalen nimbus, geheel met kleine engeltjes gestoffeerd,
ter rechter- en ter linkerzijde liggen een Paus en een gemyterde abt
geknield; de achtergrond vertoont een met groot talent gekomponeerd
toskaansch landschap.

De Stad met de schoone torens, zoo als San-Gimignano genoemd werd,
heeft het levenslicht geschonken aan een aantal dichters, kunstenaars,
prelaten, krijgshoofden, gezanten, geleerden, die in hun tijd mede
een zitplaats hebben ingenomen in dezen salone, waar nu de kunst
alleen heerscht. De geleerde Paolo Cortese, bisschop van Urbino, wiens
geschriften door niemand minder dan Poliziano met lof worden vermeld,
en zijn broeder Alessandro, waren van San-Gimignano geboortig. Coppo
Coppi, de Nestor der toskaansche dichters, aanschouwde op dezen heuvel
het levenslicht. Mattia Lupi, de Vergilius van zijne vaderstad, die
in 1463 de Annales Geminianenses, een soort van Eneide in verzen,
voltooide, genoot bij zijn medeburgers zoo hooge achting dat zij hem
vrijstelden van alle belastingen. Cherubino Quarquagli, een luim