FREE BOOKS

Author's List




PREV.   NEXT  
|<   42   43   44   45   46   47   48   49   50   51   52   53   54   55   56   57   58   59   60   61   62   63   64   65   66  
67   68   69   70   71   72   73   74   75   76   77   78   79   80   81   82   83   84   85   86   87   88   89   90   91   >>   >|  
t het fleschje van den apotheker in de kamer. Zij zette het op de tafel, naderde tot vrouw Damhout, omhelsde haar teederlijk en begon in stilte op hare borst te weenen. Het liefderijk medelijden van het meisje ontrukte vrouw Damhout nieuwe tranen; maar nadat zij met Godelieve het ongeval van haren man gedurende eenigen tijd had beklaagd, werd zij zich zelve meester en vroeg op treurigen toon: "Lieveken, waart gij dan niet op uwen winkel, dat gij om het fleschken zijt gegaan?" "Mijne moeder is om het fleschken geweest," was het antwoord. "Zij is op onzen winkel gekomen en heeft met de juffrouw gesproken. Ik mag te huis blijven zoolang ik wil, al ware het gedurende vele dagen." "Waarom te huis blijven?" murmelde vrouw Damhout, die de waarheid begon te vermoeden. "Gij zijt zoo alleen! Om u te helpen baas Damhout op te passen en om uwe boodschappen te doen." "Neen, neen, kind, dit is te veel goedheid van uwe moeder en van u. Ik zal Bavo van de school doen blijven. Gij moogt uwen leertijd zoo niet onderbreken, het zou u groote schade kunnen zijn." Het meisje voegde de beide handen smeekend te zamen en zeide: "Gij waart altijd zoo goed en zoo vriendelijk voor mij; gij zijt de oorzaak, dat ik heb mogen leeren. O, ik bid u, weiger mijnen kleinen dienst niet! Ik heb verlof van mijne moeder en van mijne meesteresse, om met u te blijven zoolang ik u nuttig kan zijn. Laat Bavo op zijne school; anders zou hij geene prijzen kunnen behalen. Het ware voor hem, voor u en voor zijnen zieken vader een nieuw en groot verdriet." En zonder een antwoord af te wachten, schikte zij de stoelen, die in wanorde geraakt waren, en greep eenen bezem om de kamer te keeren. Vrouw Damhout aanschouwde haar eene wijl met kloppend hart, ging tot haar, omhelsde haar en murmelde: "Welnu, mijn goed Lieveken, ik aanvaard uwe hulp voor een paar dagen, totdat mijn man een beetje zij bekomen. Daarvoor zal God u zegenen, dat gij zoo dienstwillig zijt!" Des avonds, als Bavo en zijne zuster Amelia te huis kwamen, zeide men hun, dat vader de koorts had, en men zijne rust niet mocht storen. De jongen zag wel aan de treurigheid zijner moeder en aan het droeve zwijgen van Lieveken, dat de ziekte zijns vaders ernstig was. Hij vergoot stille tranen, totdat de dokter, die nu was gekomen om den kranke nog eens te bezoeken, van de trap daalde en op blijden toon zeide: "Wees gerust, vrouw, de ziekte zal geene erge gevolgen hebben; maar voor alsnu
PREV.   NEXT  
|<   42   43   44   45   46   47   48   49   50   51   52   53   54   55   56   57   58   59   60   61   62   63   64   65   66  
67   68   69   70   71   72   73   74   75   76   77   78   79   80   81   82   83   84   85   86   87   88   89   90   91   >>   >|  



Top keywords:

Damhout

 

blijven

 

moeder

 
Lieveken
 
fleschken
 

school

 
winkel
 

totdat

 

zoolang

 

kunnen


antwoord
 

gekomen

 

murmelde

 

omhelsde

 

tranen

 
meisje
 

gedurende

 

ziekte

 

behalen

 
kloppend

zijnen

 
zieken
 

aanvaard

 

zonder

 

wanorde

 

keeren

 

geraakt

 
stoelen
 

verdriet

 

aanschouwde


schikte

 

wachten

 

stille

 

dokter

 

kranke

 

vergoot

 

zwijgen

 

vaders

 

ernstig

 

gevolgen


hebben

 

gerust

 

bezoeken

 

daalde

 

blijden

 

droeve

 
zijner
 

avonds

 

zuster

 

Amelia