aeterita oblitus_; non in ea quae
futura et transitura sunt, sed _in ea quae ante sunt_, non distentus, sed
_extentus_*, non secundum distentionem, sed secundum intentionem [Sidenote:
Phil. 3, 13. 14.]_sequor ad palmam supernae vocationis_; ubi [Sidenote: Ps.
25, 7.]_audiam vocem laudis_ tuae, et [Sidenote: Ps. 26, 4.]_contempler
delectationem_ tuam, nec venientem, nec praetereuntem. Nunc vero anni mei
in gemitibus. Et tu solatium meum, Domine, pater meus aeternus es: at ego
in tempora dissilui*, quorum ordinem nescio; et tumultuosis varietatibus
dilaniantur cogitationes meae, intima viscera animae meae, donec in te
confluam purgatus et liquidus igne amoris tui.

[Sidenote: XXX. Coarguit rursum obtrectantes, quid fecerit Deus ante mundi
creationem.]

40. Et stabo atque solidabor in te, in forma mea, veritate tua; nec patiar
quaestiones hominum, qui poenali morbo plus sitiunt quam capiunt, et
dicunt, "Quid faciebat Deus antequam _faceret coelum et terram_? Aut quid
ei venit in mentem ut aliquid faceret, cum antea nunquam aliquid fecerit?"
Da illis, Domine, bene cogitare quid dicant, et invenire quia non {225}
dicitur, "Nunquam," ubi non est tempus. Quod* ergo dicitur, "nunquam
fecisse," quid aliud dicitur nisi "nullo tempore fecisse?" Videant itaque
nullum tempus esse posse sine creatura[307], et desinant istam _vanitatem
loqui_. _Extendantur_ etiam _in ea quae ante sunt_, et intelligant te ante
omnia tempora aeternum creatorem omnium temporum, neque ulla tempora tibi
esse coaeterna, nec ullam creaturam, etiam si est aliqua supra tempora.

[Sidenote: XXXI. Quomodo cognoscit Deus, quomodo creatura.]

41. Domine Deus meus, quis ille sinus est alti secreti tui, et quam longe
inde me projecerunt consequentia delictorum meorum? Sana oculos meos, et*
congaudeam luci tuae. Certe si est tam grandi scientia et praescientia
pollens animus, cui cuncta praeterita et futura ita nota sint, sicut mihi
unum canticum notissimum; nimium mirabilis est animus iste, atque ad
horrorem stupendus: quippe quem ita non lateat quidquid peractum, et
quidquid reliquum saeculorum est; quemadmodum me non latet cantantem illud
canticum, quid et quantum ejus abierit ab exordio, quid et quantum restet
ad finem. Sed absit ut tu conditor universitatis, conditor animarum et
corporum, absit ut ita noveris omnia futura et praeterita. Longe tu, longe
mirabilius, longeque secretius. Neque enim sicut nota cantantis notumve
canticum audientis, exspectatione voc