ordringen tot het
landelijk leven in zijn details. En het is ongelooflijk wat gij kunt
afleggen als gij iederen dag werkt. Een-en-twintig Maart, den eersten
dag van de Lente, ben ik begonnen, en wilt ge wel gelooven dat ik met
iederen dag een paar bladzijden te schrijven, een boekje heb gekregen
van meer dan driehonderd pagina's? Ik heb het tot nog toe volgehouden en
nog geen enkelen dag overgeslagen van 's avonds iets neer te schrijven.
Dat boek zal iets heelemaal aparts zijn in mijn productie. Ik zal het
eindigen met den dag dat ik hier weg ga. Ik ga hier altijd weg als de
laatste blaadjes gevallen zijn, en dan sluit ik meteen mijn dagboek.

--Hoe is eigenlijk de verhouding tusschen u en uw onderwerpen?

Dat is de verhouding van iemand, dien zij denken heelemaal tot hun
gemoedsleven te behooren. Die menschen weten vagelijk dat ik schrijver
ben. Zij weten het maar heel onduidelijk. Zij weten niet wat het is een
schrijver te zijn. Ik praat met de boeren, ga in hun herbergen, tracteer
de lui en praat met de herbergiers. Zij beschouwen mij heelemaal als van
hun soort. Dat wil niet zeggen dat ik intiem met hen omga. Ik blijf voor
hen altijd de mijnheer, maar toch een mijnheer die hun leven begrijpt.
Het is wel gebeurd dat sommige menschen zeiden: mijnheer Buysse heeft
over ons geschreven. Maar dan werd er weer aan getwijfeld, omdat sommige
dingen niet precies klopten. Je componeert je boeken, nietwaar? je
neemt iets van die en neemt iets van een ander, en daarvan maak je je
personages. De menschen in mijn boeken zijn niet heelemaal integraal
zooals zij langs de wereld loopen. En zoo herkennen de menschen zich
meestal niet in mijn werk. Als gij hier moest rondgaan en vragen: wat
doet die mijnheer Buysse toch, zij zouden u zeggen: Mijnheer Buysse is
een mijnheer die op zijn goed leeft en niets uitvoert.

Ik weet niet of u al gelezen hebt wat thans van mij in "Groot-Nederland"
is verschenen: "Van Hoog en Laag", de eerste van een serie van
waarschijnlijk drie romans onder den gemeenzamen titel van "Hoog en
Laag". Het eerste heet "Het eerste levensboek", en speelt hier. Het is
het landschap dat u hier om u heen ziet. Het leven op dit kasteel en dat
kasteel en dat van de dorpsmenschen zoo door elkaar. U zult er
waarschijnlijk wel dingen min of meer in herkennen.

Natuurlijk met de transformatie die een artiest aan de werkelijkheid
geeft. Wij behoeven toch niet te praten over de quaestie van het
realisme? "Un coin de nature vu