"ik wilde u een anderen voorstellen."

"Welken?"

"Den naam van Graeuben. Graeubenhaven, dat zal zeer goed staan op
de kaart."

"Het zij zoo! Graeubenhaven dan."

En zoo werd de herinnering aan mijn lief meisje verbonden met onze
hachelijke onderneming.

Er woei een noordoostenwind; wij vorderden zeer snel met den wind
van achteren. De zeer dichte luchtlagen hadden eene aanzienlijke
drijfkracht en werkten op het zeil als een sterke luchttrekker.

Na verloop van een uur was mijn oom in staat onze snelheid te
berekenen.

"Als wij zoo blijven voortgaan," zeide hij, "zullen wij minstens dertig
uur per dag afleggen en weldra den tegenovergestelden oever bereiken."

Ik antwoordde niet en nam plaats voor op het vlot. Reeds neigde
de noordkust naar den gezichteinder, de beide armen van den oever
scheidden zich verre van een, als om ons vertrek gemakkelijk te
maken. Eene onmetelijke zee strekte zich voor mij uit, de grauwe
schaduw van groote wolken, die op dit doodsche water scheen te
drukken, vloog snel over zijne oppervlakte. De zilveren stralen van
het electrische licht, hier en daar door een droppeltje teruggekaatst,
deden lichtende punten op de zijden van het vaartuig ontstaan. Weldra
was het land geheel uit het gezicht, elk kenbaar punt verdween, en
zonder het schuimende zog van het vlot zou men hebben kunnen denken,
dat het onbeweeglijk lag.

Tegen den middag zagen wij verbazend groote wierplanten aan de
oppervlakte der golven drijven. Ik kende de groeikracht dezer
gewassen, die meer dan twaalf duizend voet diep op den zeebodem
kruipen, zich vermenigvuldigen onder eene drukking van bijna vier
honderd dampkringen en dikwijls zulke uitgestrekte banken vormen,
dat zij de vaart der schepen belemmeren; maar nooit, geloof ik,
waren er reusachtiger wierplanten dan die van de Lidenbrock-zee.

Ons vlot dreef langs zeegras van drie en vier duizend voet lang,
onmetelijke slangen, die zich verre buiten het bereik van het gezicht
voortslingerden; ik vermaakte mij met die eindelooze linten na te
staren, steeds meenende hun einde te bereiken, en uren lang werd mijn
geduld op de proef gesteld, terwijl mijne verbazing toenam.

Welke natuurkracht was in staat om zulke planten voort te brengen,
en hoedanig moet het voorkomen der aarde in de eerste eeuwen van haar
bestaan geweest zijn, toen onder den invloed van warmte en vochtigheid
alleen het plantenrijk zich op hare oppervlakte ontwikkelde!

Het werd avond, en zooals ik re