de.
Terwijl ik dit zeide, had mijne hand het water even aangeraakt en
moest ik haar zoo spoedig mogelijk terug trekken.
"Het water is kokend heet!" riep ik.
Ditmaal antwoordde de professor slechts met een toornig gebaar.
Nu maakte zich een onoverwinnelijke schrik van mijne hersenen meester
en verliet ze niet meer. Ik had een voorgevoel van een naderend
onheil, en wel van een dat de stoutste verbeeldingskracht niet zou
hebben kunnen bevatten. Een eerst onbepaald en weifelend denkbeeld
werd in mijn verstand tot zekerheid. Ik durfde het niet onder woorden
brengen. Intusschen bevestigden eenige onwillekeurige waarnemingen
mijne overtuiging; bij het twijfelachtige toortslicht bespeurde ik
onregelmatige bewegingen in de granietlagen; er was klaarblijkelijk
een verschijnsel op handen, waarin de electriciteit eene rol speelde;
dan die buitensporige hitte, dat kokende water!... Ik besloot het
kompas waar te nemen.
Het was miswijzend geworden!
HOOFDSTUK XLIII
Miswijzend kompas.--Ontploffingen.--Eene
uitbarsting.--Zwavelvlammen.--Het vlot blijft
liggen.--Op nieuw opgestuwd.
Ja miswijzend! De naald sprong met plotselinge schokken van de eene
pool op de andere, doorliep al de streken van de windroos, en draaide,
als had een duizeling haar bevangen.
Ik wist wel, dat volgens de meest algemeen aangenomene theorien
de delfstoffelijke schors van den aardbol nooit in een staat van
volslagene rust is; de wijzigingen teweeggebracht door de ontbinding
der inwendige stoffen, de beweging voortkomende uit de groote
stroomingen der vloeistoffen, de werking van het magnetismus, dat
alles strekt om haar onophoudelijk te schudden, zelfs dan als de op
hare oppervlakte verspreide wezens hare ontroering niet vermoeden. Dit
verschijnsel zou mij dus anders niet beangst of, althans in mijn geest,
geen verschrikkelijk denkbeeld opgewekt hebben.
Maar andere feiten, sommige omstandigheden van gezegden aard; konden
mij niet langer bedriegen, de ontploffingen vermenigvuldigden met eene
verschrikkelijke kracht: ik kon ze alleen vergelijken met het geraas,
dat een groot aantal karren, die snel over het plaveisel voortgetrokken
worden, zouden maken. Het was een aanhoudende donder.
Het miswijzend kompas, geschokt door de electrieke
natuurverschijnselen, bevestigde mij verder in mijne meening; de
delfstoffelijke korst dreigde te breken, het massieve graniet zich
te vereenigen, de scheur zich te sluite
|