s de weg van Saknussemm, maar in plaats
van hem alleen te begaan, hadden wij door onze onvoorzichtigheid eene
geheele zee medegesleept.

Men begrijpt licht, dat die gedachten zich in een onbepaalden en
duisteren vorm aan mijn geest voordeden. Ik kon ze met moeite verbinden
gedurende dezen duizelingwekkenden tocht, die op een val geleek. Naar
den wind te oordeelen, die mijn aangezicht zweepte, moest hij de
snelste treinen in vaart overtreffen. In deze omstandigheden eene
toorts aan te steken was dus onmogelijk, en onze laatste electrieke
toestel was, op het oogenblik van de ontploffing, gebroken.

Het verbaasde mij dus zeer, toen ik eensklaps een licht bij mij zag
schitteren. Het kalme gelaat van Hans werd er door beschenen. Het was
den behendigen jager gelukt de lantaarn aan te steken, en hoewel hare
vlam trilde, alsof zij uit wilde gaan, wierp zij toch eenig schijnsel
in de verschrikkelijke duisternis.

De galerij was breed. Mijn vermoeden werd dus bevestigd. Ons
onvoldoend licht veroorloofde ons niet de beide wanden te gelijk te
zien. De helling van het water, dat ons medevoerde, overtrof die
der onoverkomelijkste watervallen van Amerika; zijne oppervlakte
scheen te bestaan uit een bundel pijlen die met verbazende kracht
waren afgeschoten. Ik kan den indruk, dien ik ondervond, door geene
juistere vergelijking wedergeven. Het vlot, soms in eene draaikolk
rakende, schoot al ronddraaiende verder. Wanneer het de wanden der
galerij naderde, liet ik het licht der lantaarn er op vallen, en ik
kon over zijne snelheid oordeelen, daar ik de uitspringende rotspunten
in verlengde lijnen zag veranderen, zoodat wij besloten waren in een
net van beweeglijke lijnen. Ik schatte onze vaart op dertig uur gaans
per uur.

Mijn oom en ik, leunende tegen de stomp van den mast, die op het
oogenblik van de ramp weggeslagen was, zagen elkander met verwilderde
oogen aan. Wij keerden den rug naar den luchtstroom, om niet gesmoord
te worden door de snelheid eener beweging, die geene menschelijke
macht kon beteugelen.

Intusschen verliepen de uren. De toestand veranderde niet, maar een
voorval maakte hem nog ingewikkelder.

Toen ik trachtte een weinig orde in de lading te brengen, zag ik dat
het grootste gedeelte der aan boord gebrachte voorwerpen verdwenen was
op het oogenblik der ontploffing, toen de zee ons met zooveel geweld
aangreep. Ik wilde nauwkeurig weten, hoe het met onze hulpmiddelen
stond, en met de lantaarn in de hand begon ik