is voorzien.

De vruchten van den fei (een soort van banaan), die van den broodboom
en van den taro, worden gestoofd op in het vuur verhitte steenen. Des
zaterdags, in de landtaal mahana maa (dag der voeding) genoemd, gaan
de eilanders naar het gebergte, om de safraankleurige vruchten van
den fei in te zamelen.

De dag wordt over het algemeen in werkelooze rust doorgebracht;
eerst tegen vier uur in den namiddag begint er wat leven op straat
te komen. De Europeanen gaan dan naar de societeit of naar het bad;
enkele ruiters en een paar rijtuigen vertoonen zich. Naarmate de
avond valt, neemt ook de drukte toe.

De inlanders zijn hartstochtelijke liefhebbers van dans en zang, zooals
trouwens bijna alle volksstammen van Oceanie. Als ge eene inlandsche
woning binnentreedt, zult ge daar in den regel eenige vrouwen vinden,
liggende of neergehurkt, en te zamen de geliefde volksdeunen zingende,
met begeleiding van een accordeon, dat hier in hooge gunst staat.

Een openbaar volksfeest, waarvan de dans het hoofdelement vormt,
heet op Tahiti upa-upa. Als de avond voor zoodanig feest gekomen
is, vult zich al spoedig het daartoe aangewezen plein met vroolijke
toeschouwers. Mannen en vrouwen zetten zich neder op den grond, rondom
een open plek, die voor de dansers wordt vrijgelaten. Het orchest
bestaat uit een trommel, die het gezang begeleidt en de maat aangeeft
voor den dans; eenige kaarsen, door toeschouwers op de eerste rij in
de hand gehouden, verlichten dit zonderling tafreel. Eene vrouw staat
op, omwikkelt haar lenden met een doek, en maakt eenige slingerende en
golvende bewegingen met haar lichaam, waartoe zich voorloopig de dans
bepaalt. Nu plaatst zich een man tegenover haar. De muziek begint. Het
dansende paar maakt de onstuimigste bewegingen en de zonderlingste
sprongen, telkens meer aangevuurd door het gezang der toeschouwers. De
wendingen en draaiingen des lichaams worden al sterker en sterker,
tot eensklaps de trommel zwijgt. Haastig keeren de dansers nu naar
hun plaats terug, als schaamden zij zich over hetgeen zij gedaan
hebben. Na eenige minuten pauze, treedt een nieuw paar op, en de dans
begint op nieuw, totdat, ten tien uur, het kanonschot weergalmt,
dat het sein tot den aftocht geeft. Binnen weinige oogenblikken,
is het plein nu geheel ledig.

De tegenwoordige upa-upa, die onder toezicht van de policie staat,
heeft maar zeer weinig overeenkomst met de oude nationale dansen, die
wij elders, zooals op de Samoa