de zoogenoemde melk onzen dorst te
lesschen. Haar rechterhand is een wonder van tatoueerkunst. Met groote
bereidwilligheid gaf zij mij vergunning die zoo rijk geillustreerde
hand op mijn gemak te bekijken. De koningin heet Vaekeoe; zij
is de weduwe van Te-Moana, die in 1853 tot het Christendom is
overgegaan. Vaekeoe is zeker, onder de inlandsche bekeerlingen tot
de katholieke Kerk, een der ijverigsten en vroomsten. Jammer dat zij
bijna geheel doof is. Zij trekt nog altijd een deel van het jaargeld,
dat de fransche regeering aan haar echtgenoot had toegekend. Deze, die
een zeer stormachtige jeugd had gehad, was, ten gevolge van een soort
van oproer, verplicht geweest eene wijkplaats te zoeken aan boord van
een engelsch schip, dat hem naar Londen bracht. Te-Moana sprak niet
dan hoogst ongaarne over die reis, waarop hij zich eene behandeling
had moeten laten welgevallen, die zeer kwalijk met zijne vorstelijke
waardigheid strookte. Te Londen had men hem zelfs voor geld laten zien!

IV.

Het klimaat der Markiezen-eilanden, hoewel warm en vochtig, wordt
toch voor zeer gezond gehouden. De overgangen tusschen het droge en
het natte jaargetijde zijn niet altijd scherp begrensd. Gedurende de
maanden Mei, Juni en Juli stortregent het bijna onophoudelijk. In
November en December staat de plantengroei geheel stil ten gevolge
van de aanhoudende sterke droogte. Sommige jaren worden gekenmerkt
door buitengewone, geweldige droogte: dan hebben de rivieren
geen water meer, en kunnen de vruchten van den broodboom niet tot
rijpheid komen. Dan staat gebrek en hongersnood te wachten, tenzij
de inboorlingen een grooten voorraad van popoi hebben opgedaan.

De eilanders zijn niet zeer spraakzaam. Als zij spreken, geschiedt dit
op zeer luiden, bijna schreeuwenden toon, en met zeer grooten nadruk
op de onderscheidene klanken hunner ruwe, onaangename taal; ook de
vrouwen en kinderen spreken zeer luid. De taal der Markiezen-eilanden
is een der hardste, onwelluidendste polynesische dialekten, met eene
menigte keel- en neusklanken. Op de eilanden der zuidwestelijke groep
klinkt de taal echter minder hard.

Gedurende ons kort verblijf in den archipel, heeft het ons aan de
gelegenheid ontbroken, bij een dier groote feesten tegenwoordig te
zijn, die de eilanders nu en dan vieren. Ik weet daarom niet beter te
doen, dan een zeer nauwkeurig verslag van zulk een feest te ontleenen
aan een opstel van den heer Jouan, die gedurende eenige jaren den
post