koraalriffen, die thans aan
koningin Pomare behooren, zijn geheel met kokospalmen bedekt.

In den morgen van den 17den kwamen wij in het gezicht van het eilandje
Meetia, dat tot een der distrikten van Tahiti, het distrikt Tautira,
behoort. Dit hooge eilandje, omstreeks twintig zeemijlen van de
zuid-oostpunt van Tahiti verwijderd, is een uitnemend herkenningspunt
voor de schepen, die de haven van Papeete willen binnenloopen en voor
de kustvaarders. Het eiland telt eene weinig talrijke bevolking. Den
vorigen avond waren wij het eiland Makatoa voorbijgestoomd, dat mede
vrij hoog uit de zee oprijst en door omstreeks honderd-dertig inlanders
bewoond wordt. Het eiland is rijk aan prachtige tamanoe, een soort
van boomen, die zeer gezocht worden voor de vervaardiging van prauwen
en ook voor het bouwen van woningen. Makatea bezit diepe grotten,
versierd met prachtige stalactiten. Vroeger werden de misdadigers
van Tahiti derwaarts gedeporteerd.

Den 20sten Januari, des nachts ten een uur, bevonden wij ons tegenover
de westelijke landpunt van Anaa. Toen ik, tegen zonsopgang, op het
dek kwam, lag het eiland daar voor mij, als verborgen achter een
dichten sluier van weelderig groen. Omstreeks negen uur wierpen wij het
anker uit voor het voornaamste dorp, Toeahora genoemd; daar wapperde,
aan een hoogen mast, de fransche vlag.

Anaa is een boomrijk eiland, dat eene lengte heeft van achttien
en eene breedte van negen mijlen. Het bestaat eigenlijk uit een
groot aantal koraal-eilandjes, even als de ringen van een ketting
aan elkander geschakeld en rustende op een cirkelvormig rif. Deze
eilandjes zijn over het algemeen vrij hoog, vooral in het noordelijk
gedeelte. Anaa is het meest bevolkte eiland van den ganschen archipel;
het telt ongeveer vijftienhonderd inwoners, die in beschaving boven
die van de andere eilanden uitmunten. Het eenige voortbrengsel is
kokosolie. De fransche resident is op dit eiland gevestigd.

Wat van Anaa geldt, geldt van bijna alle eilanden van den archipel. Het
zijn schier allen lange koraalriffen, ter breedte van vier- of
vijfhonderd el, die een binnenmeer omgeven, dat op Rairoa een omtrek
heeft van honderd mijlen, en op het eiland Fakarava een omtrek van
negen mijlen. Die lange koraalrotsen, deels met de oppervlakte van
het water gelijk liggende, deels slechts eenige ellen boven de zee
verheven, bieden aan de buitenzijde geen ankerplaats aan, terwijl zij
aan de binnenzijde met zachte glooiing tot dikwijls z