pen te maken_). Eerst een glas ... of twee.

(_De kurk springt er af; hij schenkt een glas in en wil ook een tweede
inschenken_).

MEVR. ALVING. (_houdt haar hand er op_). Dankje ... voor mij niet.

OSWALD. Nou voor mij dan!

(_Hij drinkt het glas uit, vult het opnieuw en drinkt het weer uit; dan
gaat hij bij de tafel zitten_).

MEVR. ALVING (_afwachtend_). Nu dan?

OSWALD (_zonder haar aan te zien_). Hoor eens, moeder ... 't leek mij
dat jij en dominee Manders zoo vreemd ... hm, zoo stil waart aan tafel.

MEVR. ALVING. Heb je dat opgemerkt?

OSWALD. Ja. Hm.... (_na even zwijgen_). Zeg eens ... hoe vind je Regine?

MEVR. ALVING. Hoe ik haar vind?

OSWALD. Ja, is zij niet prachtig?

MEVR. ALVING. Beste Oswald, jij kent haar niet zoo goed als ik....

OSWALD. Wel?

MEVR. ALVING. Regine is helaas, veel te lang thuis gebleven. Ik had haar
vroeger bij mij moeten nemen.

OSWALD. Ja, maar, is zij niet prachtig om te zien, moeder? (_vult zijn
glas_).

MEVR. ALVING. Regine heeft vele en groote gebreken....

OSWALD. Nou ja, wat doet dat er toe? (_hij drinkt weer_).

MEVR. ALVING. Maar ik hou toch van haar; en ik ben voor haar
verantwoordelijk. Ik wou voor niets ter wereld dat er iets met haar
gebeurde.

OSWALD (_springt op_). Moeder, Regine is de eenige die mij redden kan!

MEVR. ALVING (_staat op_). Wat bedoel je daarmee?

OSWALD. Ik kan al die ellende op den duur niet alleen dragen.

MEVR. ALVING. Heb je je moeder dan niet om je te helpen die te dragen?

OSWALD. Jawel, dat dacht ik, en daarom ben ik ook naar huis terug
gekomen. Maar het gaat zoo niet. Ik zie 't wel; het gaat niet. Ik hou
het leven hier niet uit!

MEVR. ALVING. Oswald!

OSWALD. Ik moet anders leven, moeder. Daarom moet ik van je weg. Ik wil
niet dat je dat altijd zult moeten aanzien.

MEVR. ALVING. Mijn arme jongen! Maar Oswald, zoolang je zoo ziek bent
als nu....

OSWALD. Als het alleen maar die ziekte was, dan bleef ik wel bij je,
moeder. Want je bent de beste vriend dien ik heb.

MEVR. ALVING. Ja, niet waar, Oswald, dat ben ik?

OSWALD (_loopt onrustig rond_). Maar het is al die ellende ... iets ...
berouw ... en dan die ontzettende angst!

MEVR. ALVING (_gaat hem na_). Angst? Wat voor angst? Wat meen je?

OSWALD. O, je moet me niets meer vragen. Ik weet het niet. Ik kan het je
niet beschrijven.

MEVR. ALVING (_gaat naar rechts en trekt aan de bel_).

OSWALD. Wat wil je gaan doen?

MEVR. ALVING. Ik wil dat mijn jongen