ker niet; het water kookt al (_af in de
eetkamer_).

BURGEM. STOCKMANN. Grog ook al!...

DR. STOCKMANN. Ja. Ga nu toch zitten, dan maken wij het hier gezellig.

BURGEM. STOCKMANN. Dank je, neen; ik doe nooit mee aan grog-fuiven.

DR. STOCKMANN. Nu maar dit is toch geen fuif.

BURGEM. STOCKMANN. Mij lijkt het toch zoo.... (_kijkt naar de
eetkamer_). Het is merkwaardig wat die allemaal verslinden kunnen.

DR. STOCKMANN (_wrijft zich de handen_). Ja, is dat geen genot om jonge
menschen te zien eten? Altijd eetlust, wat? Zoo moet het ook zijn. Eten
moeten ze. Krachten opdoen! Zij zijn de menschen die de gistende
toekomststoffen zullen omwoelen, Peter.

BURGEM. STOCKMANN. Mag ik vragen wat hier "om te woelen" is, zooals je
je uitdrukt?

DR. STOCKMANN. Ja, daar moet je de jeugd maar naar vragen ... als de
tijd daar is. Wij zien dat natuurlijk niet meer. Dat spreekt. Twee oude
knullen, zooals jij en ik....

BURGEM. STOCKMANN. Nou, nou, zeg! Dat is toch een heel zonderlinge
benaming....

DR. STOCKMANN. Ja, je moet 't maar zoo nauw niet met me nemen, Peter.
Want ik ben zoo innig blij en in mijn schik, moet ik je zeggen. Ik voel
me zoo onbeschrijflijk gelukkig midden in dit kiemende, uitbottende
leven. Wat een heerlijke tijd is het toch waarin wij leven. Het is of er
een heele nieuwe wereld rondom ons aan het opbloeien is.

BURGEM. STOCKMANN. Vindt je dat waarlijk?

DR. STOCKMANN. Jij kunt dat natuurlijk niet zoo zien als ik. Jij hebt je
heele leven hier met dat alles meegeleefd; en dan stompt de indruk af.
Maar ik die daar in mijn uithoek in het Noorden moest zitten al die
jaren, haast nooit een vreemde zag die een opwekkend woord voor mij
had,... op mij werkt dat alsof ik plotseling in het drukke leven van een
wereldstad ben verplaatst.

BURGEM. STOCKMANN. Hm,... een wereldstad....

DR. STOCKMANN. Ja, ik weet wel dat de verhoudingen hier klein zijn in
vergelijking met vele andere plaatsen. Maar hier is leven, belofte voor
de toekomst, een aantal dingen om voor te werken en te strijden; en dat
is de hoofdzaak (_roept_): Katrine, is de brievenbesteller er niet
geweest?

MEVR. STOCKMANN. Neen, er is niemand geweest.

DR. STOCKMANN. En dan het goede leven hier, Peter! Dat is iets dat
iemand leert waardeeren, als je, zooals wij, nagenoeg honger geleden
hebt....

BURGEM. STOCKMANN. Lieve hemel!...

DR. STOCKMANN. Ja, ja, je kunt je wel begrijpen dat wij het menigmaal
benauwd hadden, daar in het hooge Noorden.