pmerkzaam te maken op de
hagelsteenen, die tegen de zijden van de IJzeren Reus aansloegen.

Het was ongeloofelijk. Alles flikkerde bij de aanraking met die
harde lichamen. Men zou gezegd hebben, dat wat uit de wolken viel,
werkelijke druppels waren van een in smelting verkeerend metaal,
die het plaatijzer treffende, een lichtstraal terugwierpen. Dit
natuurverschijnsel toonde hoe sterk de atmosfeer met electriciteit
verzadigd was. Onophoudelijk werd de dampkring door den bliksem
doorkruist, zoodat alles in vuur en vlam scheen te staan.

Banks gaf ons met een gebaar te verstaan, dat we in het salon zouden
gaan en sloot de deur, die op de veranda uitkwam. Het was toch hoogst
gevaarlijk zich in de open lucht aan den schok der electrische stroomen
bloot te stellen.

Wij waren nu binnen in diepe duisternis gehuld, die door het
onophoudelijk weerlichten buiten, nog dieper gemaakt werd. Hoe
groot was niet onze verbazing toen we zagen, dat zelfs ons speeksel
lichtend was! Het bleek dat we door en door met de omringende vloeistof
verzadigd waren.

"We spogen vuur," om de uitdrukking te gebruiken, die gediend heeft om
dit zeldzaam voorkomend, maar altijd ontzettend natuurverschijnsel
te kenmerken. En waarlijk, te midden van al die vlammen, zoowel
van binnen als van buiten, te midden van het woeste geweld dier
vreeselijke donderslagen, altijd vergezeld van felle bliksemstralen,
moest wel den koelbloedigste onder ons het hart sneller kloppen.

"En zij!" sprak kolonel Munro.

"Zij!.... zij!.... zij!" antwoordde Banks.

We maakten ons nu zeer ongerust en konden niets doen om kapitein Hod
en zijne metgezellen te hulp te komen.

Indien zij werkelijk een schuilplaats gevonden hadden, dan kon het
slechts onder de boomen zijn en men weet welke gevaren men onder
dergelijke omstandigheden gedurende het onweer loopt. Hoe zouden ze
zich in dat dichte bosch op vijf of zes meters van de loodlijn af
hebben kunnen plaatsen, die door het uiteinde van de langste takken
gaat,--zooals dit den personen, die in de nabijheid van boomen door
het onweer verrast worden, wordt aanbevolen?

Dit alles kwam mij in de gedachte, toen een donderslag, korter
afgebroken dan een der anderen, plotseling losbarstte. Een tusschenpoos
van nauwlijks een seconde was er tusschen den slag en den bliksem
verloopen.

Het Stoomhuis trilde er van en werd als van den grond opgelicht. Ik
dacht niet anders of de trein zou omvervallen.

Op hetzelfde oogenblik versprei