kwam het, dat kolonel Munro er den 26n Mei in het dagblad
van Allahabad kennis van kon nemen.
Het was dus ditmaal niet te betwijfelen of Nana Sahib was wel degelijk
dood. Zijn identiteit was nu werkelijk vastgesteld en het dagblad kon
met volle recht zeggen: "Het koninkrijk Indie heeft voortaan niets meer
te vreezen van den wreeden rajah, die het zooveel bloed gekost heeft!"
Intusschen daalde de krankzinnige, na den pal verlaten te hebben,
langs de bedding van den Nazzur naar beneden. In hare oogen blonk de
glans van een inwendig vuur, dat plotseling in haar scheen ontbrand
te zijn, terwijl zij werktuiglijk in zich zelve den naam van den
nabob herhaalde.
Zoo kwam zij op de plaats waar de lijken lagen en hield stil bij dat
wat door de soldaten van Lucknow was herkend geworden. Het vertrokken
gelaat van den doode scheen nog te dreigen. Het was alsof, na slechts
voor de wraak geleefd te hebben, de haat in hem overleefde.
De krankzinnige knielde, betastte met beide handen het met kogels
doorboorde lijk, waarvan het bloed de plooien van haar kleed
bevlekte. Zij beschouwde het langen tijd, richtte zich daarna op en
het hoofd schuddende, daalde zij langzaam langs de bedding van den
Nazzur naar beneden.
Maar toen was de Dwalende Vlam weder in hare gewone onverschilligheid
vervallen en herhaalde haar mond niet meer den vervloekten naam van
Nana Sahib.
XVII.
ONS SANITARIUM.
Zou de grootsche uitdrukking, "de onmeetbaren in de schepping,"
waarvan de mineraloog Hauey zich bediend heeft om de Amerikaansche
Andes aan te duiden, niet met meer recht van toepassing zijn op de
ontzagverwekkende Himalayaketen, die de mensch nog niet bij machte
is met mathematische juistheid te bepalen?
Een dergelijk gevoel bezielt mij op het gezicht van die
onvergelijkelijke streek, alwaar kolonel Munro, kapitein Hod, Banks
en ik eenige weken zouden doorbrengen.
"Niet alleen," deelt de ingenieur ons mede, "zijn deze bergen
onmeetbaar, maar hunne toppen moeten als ontoegankelijk beschouwd
worden, omdat het menschelijk lichaam op zulke hoogten, waar de
lucht niet dicht genoeg meer is om aan de behoeften der ademhaling
te voldoen, de gewone functies niet meer kan volbrengen!"
Een bolwerk van primitieve rotsen, van graniet, gneis, micaschilfer,
tweeduizend vijfhonderd kilometers lang, dat zich van den twee en
zeventigsten tot den vijf en negentigsten meridiaan uitstrekt over twee
presidentschappen, Agra en Calcutta en over
|