en een kracht, die poogde
hem achterover te doen vallen.

Zou hij, zijn bootje besturende, zeggen....

en nu bewogen zich zijn beide armen snel van links naar rechts en
van rechts naar links, alsof hij den wrikriem behandelde en toonde
hij daarmede zijne handigheid in het besturen van een bootje.

Welnu, dergelijke gebaren, die vermelden zanger tot een tweede natuur
geworden waren, waren nagenoeg die van den leverancier Matthias van
Guitt. Hij maakte in zijn spreken slechts van uitgezochte termen
gebruik en moest voor hem, die met hem sprak en zich niet buiten het
bereik zijner gebaren kon stellen, al zeer hinderlijk zijn.

Zooals wij later van hem zelven vernamen was Matthias van Guitt
oud-hoogleeraar in de natuurkunde, die evenwel niet veel succes van
zijn professoraat gehad had. Het is zeker, dat de waardige man veel
stof tot lachen moest geven en dat, zoo hij al veel toehoorders kreeg,
dit meer was om zich te vermaken, dan om te leeren. Het kwam eindelijk
zoo ver, dat het hem begon te vervelen zonder succes de theoretische
zooelogie te onderwijzen en hij liever naar de Indien ging om de
practische zooelogie te bestudeeren. Deze soort van handel beviel hem
beter en hij werd aangesteld als leverancier der belangrijke huizen
van Hamburg en Londen, die meerendeels de publieke en bijzondere
diergaarden der twee werelden voorzien.

En de reden waarom Matthias van Guitt zich thans in Tarryani ophield,
was dat een belangrijke bestelling van wilde dieren voor Europa hem
daar gebracht had. Inderdaad was zijn kamp niet meer dan twee mijlen
van den val verwijderd, waaruit wij hem pas verlost hadden.

Maar hoe kwam toch de leverancier in den val? Dit was de eerste vraag,
die Banks hem deed en ziehier wat hij antwoordde in een taal door
een menigte gebaren opgeluisterd:

"Het was gisteren. De zon had reeds de helft van haar dagelijkschen
weg afgelegd, toen de gedachte bij mij opkwam een der tijgervallen te
gaan bezoeken, door mijne handen gesteld. Ik verliet dus mijn kraal,
dien ge wel met een bezoek zult willen vereeren, mijne heeren, en ik
kwam op deze open plek in het bosch. 'k Was alleen, mijn personeel
hield zich met allernoodzakelijkste bezigheden onledig en ik had
er hen niet in willen stooren. Dat was onvoorzichtig. Toen ik mij
voor den val bevond, zag ik dadelijk dat de schuifdeur, door den
beweeglijken balk gevormd, was opgehaald, waaruit ik niet zonder een
logische opeenvolging van feiten besloot, d