hen uit, met mij te correspondeeren. Een "interview" per
post, in de achttiende eeuw alledaagsch, in onzen tijd iets pikants. Ik
legde hem, op zijn verzoek, mijn vragen voor. Ik geef 't toe, ze zijn
niet malsch, en een overigens aller-charmantst beoordeelaar van mijn
"Mannen van '80" heeft ze mij dan ook al cadeau gedaan, waarmede ik zeer
was ingenomen. Couperus echter werd door ik weet niet welk on-Hollandsch
spot-duiveltje gekitteld, en toen schreef hij mij een "Korte Arabeske",
waaruit ik, met zijn toestemming, den lezer enkele brokjes zal toonen,
nadat ik hem verwezen heb naar het portret met opdracht, aan het begin
van dit boekje afgedrukt.

"Het is maar goed dat u mij niet in Muenchen is komen bezoeken,--vergeef
mij, zoo u dit onhoffelijk klinkt, want waarlijk, ik zou aan uw vele,
successievelijk te beantwoorden vragen ergens door een geheime deur zijn
ontsnapt! Toch wil ik u nu, per brief, wel het een en ander zeggen, ook
al lijkt mij een categorische antwoordenlijst op uw vragenlijst wel van
meet aan uitgesloten."

Ik heb echter niet gezonden een "vragenlijst", maar een papier met
eenige vragen er op, en een verzoek, dit te beschouwen als een leiddraad
(het staat er nog eens met kapitale letters boven!)[2] Nog veel minder
heb ik om een categorische antwoordenlijst gevraagd. Zelfs gezegd--ik
ken u, o Couperus--dat ik met een antwoord op enkele vragen, of met
korte aanduidingen al wat blij zou zijn. _Conclusie_: Overdreven
zwaartillendheid waar het enkele streng-intellectueele formuleeringen
geldt, echter door een kwinkslag bewimpeld.

Dat was de opgaande krabbel, waarmee de arabesk begint. Nu volgt een
kronkelende neerhaal:

"Werkelijk, ik heb over de meeste dingen die u mij vraagt nooit
nagedacht; eigenlijk denk ik nooit na en laat ik mij leven volgens mijn
gevoelens, want ik geloof dat ik meer voel dan denk. Welnu, hoe zal ik
dan hierover uitweiden? U vindt alles, wat misschien licht kan ontsteken
over mijn persoonlijkheid, in mijn boeken, te meer omdat ik mij in die
boeken eigenlijk geheel geef als ik ben en u dus, zoo u ze aandachtig
leest, mijn eigen analyse daar vindt en dan in een kunstvoller en
eigenaardiger wijze dan ik u nog zou kunnen geven, in brief of zelfs in
interview.

"Ik zou u dus willen verzoeken, zoo u over mij schrijven wilt, lees mij
over, want ik ben ijdel genoeg te denken, dat u mij reeds gelezen
heeft."

_Conclusie_: Een zich laten drijven op gevoelens, als gewoonlijk
slechts volg