ok
al beweren ze 't van zich zelf.

ONZE HEDENDAAGSCHE LITERATUUR.

Ja, ik vind, dat onze literatuur op 't oogenblik zeer gezond is, wel een
beetje zwaarmoedig hier en daar, maar dat verandert de literaire waarde
nog niet. Ik geloof niet, dat schrijvers er op uit moeten gaan, om hun
medemenschen te vertroosten. Zegt een schrijver bij voorbaat dat hij een
vertroostenden indruk wil maken, dan geeft hij zijn artistieke
onafhankelijkheid prijs. Ik vind Frans Coenen, den zwaarmoedige, een van
onze beste schrijvers, maar ik ben ook een groot bewonderaar van Cyriel
Buysse, die dikwijls heel opgewekt kan schrijven. Ik lach graag!

NEERDRUKKENDE KUNST.

Men mag kunst niet veroordeelen om haar neerdrukkenden invloed. Als
zekere menschen daar niet tegen kunnen, dan moeten zij maar niet lezen.
Literatuur wordt geschreven voor gezonde, sterke menschen. Zoo ook zijn
gewone spijzen bestemd voor gezonde menschen, terwijl er voor menschen
met een zwakke maag nog een dietische kookkunst bestaat. Evenals een
gewoon mensch eet, wat de tafel schaft, moet een gezond mensch ook alles
kunnen lezen, wat de literatuur opbrengt.

KUNSTENAAR EN MAATSCHAPPIJ.

De kunstenaar schrijft in de eerste plaats om zich zelf uit te drukken.
Een echt kunstenaar, ja! die zou ook schrijven als hij geen publiek had.
Ik persoonlijk zou zeker doorschrijven, al trok niemand zich wat van
mij aan.

VERGETEN KUNSTENAARS.

U moet weten, dat ik een soort liefhebberij heb voor oude, vergeten
boeken. Het is mij een weemoedig genot, onder allerlei duffen rommel
soms werken aan te treffen van groote literaire zuiverheid ... waarover
niemand meer spreekt, die nagenoeg niemand kent, die in geen enkel
handboek worden vermeld.--Hoe zal de Tijd huishouden onder de grooten
van onze dagen?...

Rekening houden met het bevattingsvermogen van het publiek? Wie schrijft
zoo, dat hij volgens zijn eigen opinie begrepen kan worden door menschen
die daar hoog genoeg voor staan, die mag aan zijn werk niets veranderen.
Iets anders geldt natuurlijk voor dengene, die geschreven heeft zonder
zich zuiver uit te drukken. Die moet wel naar klaarder vorm streven. Je
naar het publiek richten is onzin. Neem een man van de straat, die een
flinke opvoeding heeft genoten, maar zich nooit heeft ingelaten met
literatuur, leg dien man een stuk van Shakespeare voor. Hij schrijft
Engelsche brieven voor zijn zaak, die man, hij kent uitstekend Engelsch;
maar u zult z