or de
Bond natuurlijk.

En eindelijk ben ik in het hoofdbestuur van de vereeniging tot
Bevordering van de Bijenteelt ... ik hou' zelf ook bijen ... kijk,...
hier hebt u een pot van mijn mooiste lindehoning,... straks zal ik u de
boomen wijzen waar mijn bijen te gast gaan. Ik interesseer me byzonder
voor de bestrijding van 't geknoei met de honig.... O Ja: Voorzitter van
de kiesvereeniging hier ... van "Vreemdelingenverkeer",
tooneelverslaggever aan het Haarlemsch dagblad.... Tot over mijn ooren
in 't werk.... Kijk, mijn agenda is goed gevuld ... en daarbij, Goddank,
altijd gezond.

TOEKOMSTPLANNEN.

Het groote ideaal van mijn leven op literair gebied is nog eens een
roman te kunnen schrijven over de visschers. We zijn altijd een
visschersvolk geweest, en je hebt schilders genoeg die hun onderwerpen
in onze zeedorpen zoeken,--maar literair heeft nog niemand daar iets
van gemaakt.

Met de visschers in "Op hoop van Zegen" van Heijermans staat 't net als
met Cremer's boertjes. Heijermans laat ze bij elkaar komen:
visschersvrouwen en de dochter van den reeder en ieder doet op haar
beurt een verhaaltje. En dan die nonsens dat die man, als 't schip is
vergaan, telephoneert naar de assurantie en ten antwoord krijgt: "Kom
morgen 't geld maar halen." Nonsens, zoo is 't leven niet.--Nu heb ik
een uitnoodiging gekregen van de trawler-maatschappij in IJmuiden, om
een reis naar IJsland mee te maken. Dat heb ik verleden jaar al willen
doen, he? maar door allerlei drukte heb ik me toen terug laten houden.

Dan heb ik plan voor een grooten roman die hier in den polder zal
spelen, in Sparendam. Een prachtige plaats! 't Echte Hollandsche
waterlandschap krijg je daar. In zoo'n mooi, stil Hollandsch dorp wil ik
een drama laten gebeuren. Daar heb ik een massa gegevens voor. En dan,
maar daar heb ik al iets van klaar liggen: Een roman die zal hietten:
"'t Drama op de molen". Een molen die heelemaal alleen in den
reusachtigen verlaten winterpolder staat te malen, 'n Paar menschen
wonen op die molen: en dan laat ik onder die paar menschen een
moordgeschiedenis gebeuren. De molenaar wordt verzopen in de tocht door
zijn vrouw en een van z'n knechts, omdat die knecht 't houdt met de
vrouw. Dat moet ook echt-Hollandsch worden. Ik ben er nog steeds in mijn
hoofd mee bezig.

Nu schrijf ik aan een werk dat ik met graagte op mij heb genomen: Het
tweede deel van een boek over ons eigen land, uitgegeven door den
A.N.W.B. Die streek hier: