ronde tafel, juist onder den lichtenden
gasluchter, midden 't vertrek. Lowis bleef staan, nieuwsgierig kijkend,
zijlings-lonkend naar Franske, die heur voortdurend gadesloeg,
bewonderend de gevulde ronding der borst spannend in 't zijden lijfje,
waaruit mollig-gedraaid de wat sproeterig-roode armen staken ...

--"Allo, niet stooten zulle!"

De dobbelsteenen rolden in den bak!... "Negen! voor Suske!" Weer viel de
stilte ...

Heimelijk naderde Franske Lowis, die hem vink-oogend wenkte. Nu stond
hij nevens haar, kittelde even heur arm ... Ze schoklachte ...

"Zes!... Ai mij ... Charel!"

"Stilte!... Sst!..."

Wijl Geerten met gespannen aandacht eenen worp volgde, neep Schoon
Franske, belust, in de malsche heup der deerne. Ze gaf hem een licht
stootje met den voet tegen zijn been ... Zijn hart vloeide vol gloeiende
zaligheid ... Hij moest werpen!... Als 'k 't hoogst smijt!... dan ... Hij
dacht niet verder en gooide ... Twaalf ... Hoerah, Franske!... Overmoedig
gierlachend, greep hij in 't geniept, achter Geertens rug om, de hand
van Lowis, kreeg een fermen druk weerom ... trok snel terug, voelend de
sluw-loerende oogen van Venijnigen Charel op hen gericht ...

Geerten was aan de beurt. Onverschillig bolden de ivoren kubusjes in de
roodbeplakte doos, buitelden zottelijk koppeken over, bleven toen stil
liggen.

"De twee apen!" (de twee eenen.)

Een schaterlachen doorschokte de lichamen der roeiers ...

"Gij moet gaan! Sante zulle," riep Charel hoonend.

"Daar doe 'k het orgel op spelen!" zei Lowis gekscherend, en met een
kort klikje begon de metalen plaat te draaien en de tonen van een
gevoelerig, alom-bekend Engelsch deuntje, trippelden door de kamer,
dom-vroolijk en vuig-dartel, lijk den perelenden lach eener dolle
maagd ...

Kaethe zong mee ... De "printers" brulden onverstaanbare woorden, de
roeiers hadden dwaze pret, tot de plezante bazin, met een klein gebaar,
wat stilte verkreeg en Franskens welluidende, sentimenteel-bibberende
neustenor alleen, in gemeen haven-engelsch, 't roerend "Chorus"
voort-zong ...

Because I love You...
My only one regret,
Since then we 've never met
Because I love you...
Yes, my heart is yours!...
Because I love you!...

Hij bezag Lowis, voelde dat hij haar bekoorde, dat ze "zijn" was ...

* * * * *

Geerten liep over den slijkerigen steenweg langsheen de eenzame kaden,
nu en dan groote stappen nemend om te mijden