f haar Broer, nu en dan eens een uitvlugtje nemen; als gy 't zelf
goed vindt, anders niet. Zie daar, ik geef my, ter myner verbetering,
geheel aan u over! (_Zy drukte my aan haaren boezem_.)

_Juffrouw Buigzaam_. Myn eigen lief kind! alles is nu wel, alles is
afgedaan; ik weet, dat gy het oprechtste meisje van de waereld zyt;
en dat gy ook doen zult, meer nog dan gy my belooft.

Na nog wat zittens en minzaam samenpratens, vroeg zy my, of wy wat
wilden gaan musiceeren? o Zeer gaarn, zei ik. Zy droogde, met haar
eigen zakdoek, een traantje of vier af, kuschte my; haalde myn Voile
wat neer, op dat niemand myn beschreit gelaat zien zou, (denk ik,) en
wy gingen elk voor 't Clavier. Nooit speelde zy zo verrukkelyk; al
hare tonen stemden met myn ziel, en zy zong haar favorite Air:

_Ah! que l'amour est chose jolie_!

zo heerlyk, dat myne vingers stil stonden. Vervolgens spraken wy van
den Heer Edeling, en over zyne t'huiskomst. Hebt gy hem, vroeg zy,
eenig gunstig onthaal toegeschikt?

_Ik_. Wel, ik verlang waarlyk, dat hy hier is; ik weet het niet, maar
er [is] iets zo ledigs, nu hy hier niet is: dunkt u dat ook niet? me
dunkt, dat Letje en hy zo recht by ons behoren. Ik wist niet, dat ik
zo over hem denken zou, nu hy hier niet is; doch 't is echter niet
anders. (_Zy glimlachte, en noemde my Engel_.) En vraagt gy nu,
"waarom vertrouwde gy haar den Brief van uwen Voogd niet toe?" Om dat
ik, zelf voor deeze dierbare Vrouw, niet wil weten, dat zy in dit
opzicht het zo wel hadt. Dit is mooglyk verkeert; maar neen: die
vernedering is my te smartelyk.

Ik was byzonder stil onder ons soupeetje; Juffrouw Buigzaam insgelyks;
beide mooglyk uit verdriet, dat wy verschil gehad hadden. Lotje durfde
niet spreken, dan met de Kat, en Hartog hieldt een deftig, styf,
peinsagtig air. Wy gingen vroeg naar bed, en nu schryf ik u deezen,
om hem by de eerste occasie te verzenden. Nagt Liefde. Kom spoedig by

Uw teder liefhebbende Vriendin

SARA BURGERHART.

P.S. De Brief van myn Voogd sluit ik hier in.

Noten:

[1] Vleiend.
[2] Ontstemd.
[3] Tenminste.

HONDERD-DRIE EN TWINTIGSTE BRIEF.

DE HEER R. AAN DEN HEER G.

_Vriend Jan!_

Uit is de klugt! de myne--de myne is zy, moet, zal zy zyn. o! Dat lief
Bekje! En hadt gy waarlyk zin om den _Hortus Medicus_ te zien? Nu,
Schat, gy zult veel meer zien; of ik verdien voor schelm uit het
Regiment Ligtmissen