aps weer ter kuste liep,
Waar men Petten op zag dagen.
"_Luctor et Emergo!_" klonk
Uit den mond van al de gasten,
Toen de Prins er 't welkom dronk,
En ze in puik van mossels brasten.
Mouringh zei tot d'Admirant:
"_Et Emergo_ Volk als Land!"

* * * * *

En nu, wat dacht hij onder 't zingen?
"Dat liedjen," zei hij, "haal de droes!"
Hij zag de naakte woestelingen
Het bruine lijf in bogten wringen,
Alsof dier talen mengelmoes
Hun 't hoofd deed draaijen als een roes;
't Werd schuddend gillen, schaat'rend weenen;
Zij hingen over 't praauwtjen henen
Dat schommelde uit den evenaar,
En 't water stoof hun tot de scheenen;
Nog duchtten zij geen lijfsgevaar:
Een oogwenk en den stroom ten buit,
Had zingen en had lagchen uit!
Maar neen, zij zagen 't en zij tastten
Ten scheppertjens,--al wolkend vloog
Het vocht, waarin hun voeten plasten,
Van ied're zij der boot omhoog;
En weer was ze in een omzien droog,
Weer moest hen zijn gezang vergasten.
Wie zich aan Breero's deuntjens stiet,
Hij luist're naar wat volgde niet:

V

MACHTELD.

Stem: Wijkker Bietje, die bij 't beekje.
_Vondel_.

Machteld had wel hooren luiden,
Wat of vensterkens beduiden
Die des avonds open staan;
Maar een weinig frissche koelte
Was zoo welkom na de zoelte,
En het hare stond maar aan.

Ook scheen 't zuchtjen louter weelde,
't Zij het schalk haar bloezem streelde,
't Zij het suisde in 't blonde haar;
Echter wuifde 't uit het loover
IJlings meer dan geuren over,
Zoet accoord van stem en snaar.

Als zij 't venster nu ging sluiten,
Zou de minnezanger buiten,
Haar in de onderkeurs bespien;
En dies zocht zij, schaamrood, schuchter,
Met de vingers om den luchter,
Achter 't saai gordijn te vlien.

Maar al had zij hooren praten,
Dat hij dra wordt ingelaten
Die 't ons op zijn luit bediedt,
Niet te luist'ren naar zijn bede,
Niet te naad'ren ook geen schrede,
Dat gedoogde 't hartjen niet.

Op haar bloote, blanke voetjens,
Sloop zij zachtjens, sloop zij zoetjens
Dies naar 't raam: wat fraaijen val!
Hoor, hij zong niet: Wil mij minnen!
Hoor, hij bad niet: Laat mij binnen!
Neen, hij