FREE BOOKS

Author's List




PREV.   NEXT  
|<   102   103   104   105   106   107   108   109   110   111   112   113   114   115   116   117   118   119   120   121   122   123   124   125   126  
127   128   129   130   131   132   133   134   135   136   137   138   139   140   141   142   143   144   145   146   147   148   149   150   151   >>   >|  
n ik mij omkeerde, dat ik alleen was. "Goed," dacht ik, "ik heb te hard geloopen, of Hans en mijn oom hebben zich onderweg opgehouden. Kom, ik ga ze opzoeken. Gelukkig stijgt de weg merkbaar." Ik keerde terug. Ik liep een kwartier uurs door. Ik zag rond, maar bespeurde niemand. Ik riep, maar kreeg geen antwoord. Mijne stem verloor zich in de echo's der holen, die zij plotseling opwekte. Ik begon ongerust te worden. Eene rilling liep mij over de leden. "Bedaard toch!" zeide ik hardop. "Ik ben zeker, dat ik mijne makkers terug zal vinden. Er zijn geen twee wegen. Daar ik vooruit was, moet ik achterwaarts gaan." Ik ging nog een half uur ver opwaarts. Ik luisterde of ik ook geroepen werd, en in dezen dichten dampkring kon het geluid van verre tot mij komen. Eene buitengewone stilte heerschte in de onmetelijke galerij. Ik bleef staan. Ik kon niet gelooven, dat ik alleen was. Ik wilde wel verdwaald zijn, maar niet verloren. Als men verdwaald is, kan men elkaar terug vinden. "Laat eens zien," herhaalde ik, "daar er slechts een weg is, dien zij volgen, moet ik weder bij hen komen. Het is genoeg, als ik nog hooger op ga. Ten minste als zij, mij niet vindende en vergetende dat ik vooruit was, niet op de gedachte gekomen zijn om achteruit te gaan. Welnu! zelfs in dit geval zal ik, als ik mij haast, hen terug vinden. Dat is duidelijk!" Ik herhaalde deze laatste woorden als iemand, die niet overtuigd is van hetgeen hij zegt. Bovendien duurde het lang voor ik zulke eenvoudige gedachten had kunnen samenvoegen en uiten onder den vorm eener redeneering. Eene bange twijfeling bekroop mij nu. Was ik wel vooruit? Zeker. Hans volgde mij en ging mijn oom voor. Hij had zelfs eenige oogenblikken stil gestaan om zijne bagage op zijn schouder vast te binden. Deze omstandigheid schoot mij weder te binnen. Juist op dat oogenblik had ik mijn weg vervolgd. "Bovendien," dacht ik, "heb ik een zeker middel om niet te verdwalen, een draad om mij in dezen doolhof tot gids te strekken en die niet breken kan, mijne getrouwe beek. Ik behoef haren loop opwaarts slechts te volgen en dan moet ik noodzakelijk de sporen mijner makkers terug vinden." Deze gedachte bemoedigde mij weder en ik besloot zonder tijdsverzuim weder op weg te gaan. Hoe dankbaar was ik nu voor de voorzorg mijns ooms, toen hij den jager belette de spleet in den granietwand gemaakt te stoppen! Zoo zou dan die weldadige bron, na onderweg onzen dorst gelescht te heb
PREV.   NEXT  
|<   102   103   104   105   106   107   108   109   110   111   112   113   114   115   116   117   118   119   120   121   122   123   124   125   126  
127   128   129   130   131   132   133   134   135   136   137   138   139   140   141   142   143   144   145   146   147   148   149   150   151   >>   >|  



Top keywords:

vinden

 

vooruit

 

opwaarts

 
makkers
 
slechts
 

herhaalde

 

volgen

 

gedachte

 

verdwaald

 

Bovendien


onderweg

 

alleen

 

laatste

 
volgde
 
bekroop
 

redeneering

 
twijfeling
 

oogenblikken

 

bagage

 
schouder

gestaan

 

eenige

 

overtuigd

 

eenvoudige

 

geloopen

 

duurde

 
gedachten
 

iemand

 

woorden

 
binden

kunnen

 

samenvoegen

 
hetgeen
 

omstandigheid

 
belette
 

voorzorg

 

zonder

 

tijdsverzuim

 

dankbaar

 

spleet


granietwand

 

gelescht

 

weldadige

 

gemaakt

 

stoppen

 
besloot
 
bemoedigde
 

middel

 

verdwalen

 
doolhof