apti de rebus incognitis iudicant et, ad
quamcumque sunt disciplinam quasi tempestate delati, ad eam tamquam ad
saxum adhaerescunt. 9. Nam, quod dicunt omnino se credere ei, quem iudicent
fuisse sapientem, probarem, si id ipsum rudes et indocti iudicare
potuissent--statuere enim qui sit sapiens vel maxime videtur esse
sapientis--, sed ut potuerint, potuerunt omnibus rebus auditis, cognitis
etiam reliquorum sententiis, iudicaverunt autem re semel audita atque ad
unius se auctoritatem contulerunt. Sed nescio quo modo plerique errare
malunt eamque sententiam, quam adamaverunt, pugnacissime defendere quam
sine pertinacia quid constantissime dicatur exquirere. Quibus de rebus et
alias saepe multa quaesita et disputata sunt et quondam in Hortensii villa,
quae est ad Baulos, cum eo Catulus et Lucullus nosque ipsi postridie
venissemus, quam apud Catulum fuissemus. Quo quidem etiam maturius venimus,
quod erat constitutum, si ventus esset, Lucullo in Neapolitanum, mihi in
Pompeianum navigare. Cum igitur pauca in xysto locuti essemus, tum eodem in
spatio consedimus.

IV. 10. Hic Catulus: Etsi heri, inquit, id, quod quaerebatur, paene
explicatum est, ut tota fere quaestio tractata videatur, tamen exspecto ea,
quae te pollicitus es, Luculle, ab Antiocho audita dicturum. Equidem,
inquit Hortensius, feci plus quam vellem: totam enim rem Lucullo integram
servatam oportuit. Et tamen fortasse servata est: a me enim ea, quae in
promptu erant, dicta sunt, a Lucullo autem reconditiora desidero. Tum ille:
Non sane, inquit, Hortensi, conturbat me exspectatio tua, etsi nihil est
iis, qui placere volunt, tam adversarium, sed quia non laboro quam valde
ea, quae dico, probaturus sim, eo minus conturbor. Dicam enim nec mea nec
ea, in quibus, si non fuerint, _non_ vinci me malim quam vincere. Sed
mehercule, ut quidem nunc se causa habet, etsi hesterno sermone labefactata
est, mihi tamen videtur esse verissima. Agam igitur, sicut Antiochus
agebat: nota enim mihi res est. Nam et vacuo animo illum audiebam et magno
studio, eadem de re etiam saepius, ut etiam maiorem exspectationem mei
faciam quam modo fecit Hortensius. Cum ita esset exorsus, ad audiendum
animos ereximus. 11. At ille: Cum Alexandriae pro quaestore, inquit, essem,
fuit Antiochus mecum et erat iam antea Alexandriae familiaris Antiochi
Heraclitus Tyrius, qui et Clitomachum multos annos et Philonem audierat,
homo sane in ista philosophia, quae nunc prope dimissa revocatur, probatus
et nobil