ihi ne utiquam cor consentit cum oculorum
adspectu' ...

53. At enim ipse sapiens sustinet se in furore, ne approbet falsa pro
veris. Et alias quidem saepe, si aut in sensibus ipsius est aliqua forte
gravitas aut tarditas aut obscuriora sunt quae videntur aut a perspiciendo
temporis brevitate excluditur. Quamquam totum hoc, sapientem aliquando
sustinere adsensionem, contra vos est. Si enim inter visa nihil interesset,
aut semper sustineret aut numquam. Sed ex hoc genere toto perspici potest
levitas orationis eorum, qui omnia cupiunt confundere. Quaerimus
gravitatis, constantiae, firmitatis, sapientiae iudicium: utimur exemplis
somniantium, furiosorum, ebriosorum. Illud attendimus in hoc omni genere
quam inconstanter loquamur? Non enim proferremus vino aut somno oppressos
aut mente captos tam absurde, ut tum diceremus interesse inter vigilantium
visa et sobriorum et sanorum et eorum, qui essent aliter adfecti, tum nihil
interesse. 54. Ne hoc quidem cernunt, omnia se reddere incerta, quod
nolunt, ea dico incerta, quae [Greek: adela] Graeci. Si enim res se ita
habeant, ut nihil intersit, utrum ita cui videatur, ut insano, an sano, cui
possit exploratum esse de sua sanitate? quod velle efficere non mediocris
insaniae est. Similitudines vero aut geminorum aut signorum anulis
impressorum pueriliter consectantur. Quis enim nostrum similitudines negat
esse, cum eae plurimis in rebus appareant? Sed, si satis est ad tollendam
cognitionem similia esse multa multorum, cur eo non estis contenti,
praesertim concedentibus nobis? et cur id potius contenditis, quod rerum
natura non patitur, ut non suo quidque genere sit tale, quale est, nec sit
in duobus aut pluribus nulla re differens ulla communitas? ut [sibi] sint
et ova ovorum et apes apium simillimae: quid pugnas igitur? aut quid tibi
vis in geminis? Conceditur enim similis esse, quo contentus esse potueras:
tu autem vis eosdem plane esse, non similis: quod fieri nullo modo potest.
55. Dein confugis ad physicos eos, qui maxime in Academia irridentur, a
quibus ne tu quidem iam te abstinebis, et ais Democritum dicere
innumerabilis esse mundos et quidem sic quosdam inter sese non solum
similis, sed undique perfecte et absolute ita pares, ut inter eos nihil
prorsus intersit [et eos quidem innumerabiles], itemque homines. Deinde
postulas, ut, si mundus ita sit par alteri mundo, ut inter eos ne minimum
quidem intersit, concedatur tibi ut in hoc quoque nostro mundo aliquid
alicui sic sit