e ad novem, verbi gratia,
sine dubitatione respondes pauca esse, in decimo insistis: etiam a certis
et illustrioribus cohibes adsensum. Hoc idem me in obscuris facere non
sinis. Nihil igitur te contra soritas ars ista adiuvat, quae nec augentis
nec minuentis quid aut primum sit aut postremum docet. 95. Quid? quod eadem
illa ars, quasi Penelope telam retexens, tollit ad extremum superiora.
Utrum ea vestra an nostra culpa est? Nempe fundamentum dialecticae est,
quidquid enuntietur--id autem appellant [Greek: axioma], quod est quasi
effatum--, aut verum esse aut falsum. Quid igitur? haec vera an falsa sunt?
Si te mentiri dicis idque verum dicis, mentiris _an_ verum dicis? Haec
scilicet inexplicabilia esse dicitis. Quod est odiosius quam illa, quae nos
non comprehensa et non percepta dicimus.

XXX. Sed hoc omitto. Illud quaero, si ista explicari non possunt, nec eorum
ullum iudicium invenitur, ut respondere possitis verane an falsa sint, ubi
est illa definitio: 'effatum esse id, quod aut verum aut falsum sit'? Rebus
sumptis adiungam ex his sequendas esse alias, alias improbandas, quae sint
in genere contrario. 96. Quo modo igitur hoc conclusum esse iudicas? 'Si
dicis _nunc lucere et verum dicis, lucet; dicis autem_ nunc lucere et verum
dicis: lucet igitur.' Probatis certe genus et rectissime conclusum dicitis.
Itaque in docendo eum primum concludendi modum traditis. Aut quidquid
igitur eodem modo concluditur probabitis aut ars ista nulla est. Vide ergo
hanc conclusionem probaturusne sis: 'Si dicis te mentiri verumque dicis,
mentiris; dicis autem te mentiri verumque dicis, mentiris igitur.' Qui
potes hanc non probare, cum probaveris eiusdem generis superiorem? Haec
Chrysippea sunt, ne ab ipso quidem dissoluta. Quid enim faceret huic
conclusioni? 'Si lucet, lucet; lucet autem: lucet igitur.' Cederet
scilicet. Ipsa enim ratio conexi, cum concesseris superius, cogit inferius
concedere. Quid ergo haec ab illa conclusione differt? 'Si mentiris,
mentiris: mentiris autem: mentiris igitur.' Hoc negas te posse nec
approbare nec improbare. 97. Qui igitur magis illud? Si ars, si ratio, si
via, si vis denique conclusionis valet, eadem est in utroque. Sed hoc
extremum eorum est: postulant ut excipiantur haec inexplicabilia. Tribunum
aliquem censeo adeant: a me istam exceptionem numquam impetrabunt. Etenim
cum ab Epicuro, qui totam dialecticam et contemnit et irridet, non
impetrent ut verum esse concedat quod ita effabimur, 'aut vivet cras