habemus.

XXXV. 112. Ac mihi videor nimis etiam nunc agere ieiune. Cum sit enim
campus in quo exsultare possit oratio, cur eam tantas in angustias et in
Stoicorum dumeta compellimus? si enim mihi cum Peripatetico res esset, qui
id percipi posse diceret, 'quod impressum esset e vero,' neque adhiberet
illam magnam accessionem, 'quo modo imprimi non posset a falso,' cum
simplici homine simpliciter agerem nec magno opere contenderem atque etiam,
si, cum ego nihil dicerem posse comprehendi, diceret ille sapientem
interdum opinari, non repugnarem, praesertim ne Carneade quidem huic loco
valde repugnante: nunc quid facere possum? 113. Quaero enim quid sit quod
comprehendi possit. Respondet mihi non Aristoteles aut Theophrastus, ne
Xenocrates quidem aut Polemo, sed qui his minor est: 'tale verum quale
falsum esse non possit.' Nihil eius modo invenio. Itaque incognito nimirum
adsentiar, id est, opinabor. Hoc mihi et Peripatetici et vetus Academia
concedit: vos negatis, Antiochus in primis, qui me valde movet, vel quod
amavi hominem, sicut ille me, vel quod ita iudico, politissimum et
acutissimum omnium nostrae memoriae philosophorum. A quo primum quaero quo
tandem modo sit eius Academiae, cuius esse se profiteatur? Ut omittam alia,
haec duo, de quibus agitur, quis umquam dixit aut veteris Academiae aut
Peripateticorum, vel id solum percipi posse, quod esset verum tale, quale
falsum esse non posset, vel sapientem nihil opinari? Certe nemo. Horum
neutrum ante Zenonem magno opere defensum est. Ego tamen utrumque verum
puto, nec dico temporis causa, sed ita plane probo.

XXXVI. 114. Illud ferre non possum. Tu cum me incognito adsentiri vetes
idque turpissimum esse dicas et plenissimum temeritatis, tantum tibi
adroges, ut exponas disciplinam sapientiae, naturam rerum omnium evolvas,
mores fingas, finis bonorum malorumque constituas, officia describas, quam
vitam ingrediar definias, idemque etiam disputandi et intellegendi iudicium
dicas te et artificium traditurum, perficies ut ego ista innumerabilia
complectens nusquam labar, nihil opiner? Quae tandem ea est disciplina, ad
quam me deducas, si ab hac abstraxeris? Vereor ne subadroganter facias, si
dixeris tuam. Atqui ita dicas necesse est. 115. Neque vero tu solus, sed ad
suam quisque rapiet. Age, restitero Peripateticis, qui sibi cum oratoribus
cognationem esse, qui claros viros a se instructos dicant rem publicam
saepe rexisse, sustinuero Epicureos, tot meos familiaris, tam bonos, t